Ημέρα 2η. 7/6/15
Σέρρες - Beograd (Serbia)610km
Ξύπνημα πρωί πρωί... Ένα πλήρες πρωινό γεύμα, φόρτωμα το KTM και ξεκινάμε.
Από τα 230-240 χιλιόμετρα της προηγούμενης ημέρας δεν είχα γεμίσει το ρεζερβουάρ. Δεν μου είχε ανάψει ακόμη το λαμπάκι και ήξερα πως αμέσως μετά τα σύνορα είχε βενζινάδικο με τιμές Βουλγαρίας! Μόλις λοιπόν βγήκα από το γκαράζ της πολυκατοικίας το πρώτο "καλημέρα" της ημέρας ήταν από το λαμπάκι της βενζίνης!
Από την πόλη των Σερρών μέχρι τα σύνορα είναι περίπου 40χλμ. Με την ρεζέρβα έχω βγάλει και 70χλμ και για να κάνω οικονομία λίγα ευρώ ρίσκαρα το να μείνω στο δρόμο από την πρώτη κιόλας ημέρα. Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα είναι σχετικά όμορφη και περνάει κοντά από το οχυρό Ρούπελ. Εγώ όμως μετά τα 20 πρώτα χιλιόμετρα είχα διαρκώς καρφωμένα τα μάτια μου και το μυαλό μου στο κοντέρ της μηχανής, στο λαμπάκι που μου χαμογελούσε και στο δεξί μου χέρι που τσιμπούσα το γκάζι σαν Άγγλος ευγενής που σηκώνει το φλιτζάνι του τσαγιού...
Δεν υπήρχε φυσικά ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας αλλά είναι ψυχοφθόρο (τουλάχιστον για `μένα) να κάνεις 40χλμ με αναμμένο το λαμπάκι της βενζίνης.
Στο βενζινάδικο φουλάραμε με τιμή περίπου 1,20 και φύγαμε γρήγορα-γρήγορα με κατεύθυνση τη Σόφια. Η διαδρομή για όποιον δεν την έχει κάνει και δεν γνωρίζει τι εστί Βουλγαρία κρύβει πολλούς κινδύνους.
Καταρχήν με το που περνάς τα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα ξεκινάνε τα έργα. Ο ρυθμός με τον οποίο γίνονται είναι πυρετώδης και νομίζω πως όταν ολοκληρωθούν θα βοηθήσουν πολύ στο να "είμαστε ακόμη πιο κοντά" οδικώς στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς όμως έπρεπε να διασχίσουμε πολλά χωριά, πολλούς δρόμους με λακκούβες, πολλά στενά σημεία και σε όλα αυτά συνυπολογίστε και τους τρελούς Βούλγαρους οδηγούς που κάνουν προσπεράσεις θανάτου! Το αξιοπερίεργο ήταν πως μέσα στη φτώχεια του όλου τοπίου έβλεπες ουκ ολίγα πανάκριβα αυτοκίνητα! πολλά περισσότερα από όσα βλέπεις στην εθνική οδό της χώρας μας.
Ευτυχώς τα βενζινάδικα της Βουλγαρίας είναι σε ευρωπαϊκές προδιαγραφές και η πρώτη μας στάση για ανεφοδιασμό, καφέ και ξεμούδιασμα ήταν λίγο έξω από τη Σόφια. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι εκεί ο καιρός ήταν ιδανικός για οδήγηση αλλά τα τοπία λίγο πολύ γνωστά. 60-70 χιλιόμετρα πριν τη Σόφια ο δρόμος από διπλής κατεύθυνσης γινόταν ένας μονότονος αυτοκινητόδρομος και κοντά στα σύνορα Βουλγαρίας - Σερβίας ο δρόμος ξαναγινόταν διπλής κατεύθυνσης και γεμάτος από φορτηγά. Τα σύνορα τα περάσαμε με συνοπτικές διαδικασίες και κάπου εκεί μέσα στην κίνηση των φορτηγών και των στενών δρόμων επιστράτευσα το Greek driving style μέχρι να ξαναβγούμε στον αυτοκινητόδρομο της Σερβίας ο οποίος με 2 στάσεις ακόμη θα μας έφτανε μέχρι το Βελιγράδι.
Στο σύνολό της η διαδρομή δεν είχε να επιδείξει ιδιαίτερες ομορφίες. Ίσως έχει λίγο ενδιαφέρον το κομμάτι των συνόρων Βουλγαρίας - Σερβίας αλλά με τόση κίνηση που είχε είναι δύσκολο να χαζεύεις δεξιά αριστερά για να το απολαύσεις.
Στο ξενοδοχείο φτάσαμε το απογευματάκι. Ήταν ένα κατάλλημα με "διαμερίσματα" του οποίου το δίκλυνο κόστιζε κοντά στα 40 ευρώ μαζί με πρωινό και πάρκινγκ. Πριν φύγουμε από Ελλάδα είχα χρησιμοποιήσει το Google Streets για να δω την γύρω περιοχή σε κάθε ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για να σιγουρευτώ για το πάρκινγκ που θα είχα το KTM. Θυμόμουν λοιπόν αυτή την είκονα....
Από τα 230-240 χιλιόμετρα της προηγούμενης ημέρας δεν είχα γεμίσει το ρεζερβουάρ. Δεν μου είχε ανάψει ακόμη το λαμπάκι και ήξερα πως αμέσως μετά τα σύνορα είχε βενζινάδικο με τιμές Βουλγαρίας! Μόλις λοιπόν βγήκα από το γκαράζ της πολυκατοικίας το πρώτο "καλημέρα" της ημέρας ήταν από το λαμπάκι της βενζίνης!
Από την πόλη των Σερρών μέχρι τα σύνορα είναι περίπου 40χλμ. Με την ρεζέρβα έχω βγάλει και 70χλμ και για να κάνω οικονομία λίγα ευρώ ρίσκαρα το να μείνω στο δρόμο από την πρώτη κιόλας ημέρα. Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα είναι σχετικά όμορφη και περνάει κοντά από το οχυρό Ρούπελ. Εγώ όμως μετά τα 20 πρώτα χιλιόμετρα είχα διαρκώς καρφωμένα τα μάτια μου και το μυαλό μου στο κοντέρ της μηχανής, στο λαμπάκι που μου χαμογελούσε και στο δεξί μου χέρι που τσιμπούσα το γκάζι σαν Άγγλος ευγενής που σηκώνει το φλιτζάνι του τσαγιού...
Δεν υπήρχε φυσικά ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας αλλά είναι ψυχοφθόρο (τουλάχιστον για `μένα) να κάνεις 40χλμ με αναμμένο το λαμπάκι της βενζίνης.
Στο βενζινάδικο φουλάραμε με τιμή περίπου 1,20 και φύγαμε γρήγορα-γρήγορα με κατεύθυνση τη Σόφια. Η διαδρομή για όποιον δεν την έχει κάνει και δεν γνωρίζει τι εστί Βουλγαρία κρύβει πολλούς κινδύνους.
Καταρχήν με το που περνάς τα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα ξεκινάνε τα έργα. Ο ρυθμός με τον οποίο γίνονται είναι πυρετώδης και νομίζω πως όταν ολοκληρωθούν θα βοηθήσουν πολύ στο να "είμαστε ακόμη πιο κοντά" οδικώς στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς όμως έπρεπε να διασχίσουμε πολλά χωριά, πολλούς δρόμους με λακκούβες, πολλά στενά σημεία και σε όλα αυτά συνυπολογίστε και τους τρελούς Βούλγαρους οδηγούς που κάνουν προσπεράσεις θανάτου! Το αξιοπερίεργο ήταν πως μέσα στη φτώχεια του όλου τοπίου έβλεπες ουκ ολίγα πανάκριβα αυτοκίνητα! πολλά περισσότερα από όσα βλέπεις στην εθνική οδό της χώρας μας.
Ευτυχώς τα βενζινάδικα της Βουλγαρίας είναι σε ευρωπαϊκές προδιαγραφές και η πρώτη μας στάση για ανεφοδιασμό, καφέ και ξεμούδιασμα ήταν λίγο έξω από τη Σόφια. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι εκεί ο καιρός ήταν ιδανικός για οδήγηση αλλά τα τοπία λίγο πολύ γνωστά. 60-70 χιλιόμετρα πριν τη Σόφια ο δρόμος από διπλής κατεύθυνσης γινόταν ένας μονότονος αυτοκινητόδρομος και κοντά στα σύνορα Βουλγαρίας - Σερβίας ο δρόμος ξαναγινόταν διπλής κατεύθυνσης και γεμάτος από φορτηγά. Τα σύνορα τα περάσαμε με συνοπτικές διαδικασίες και κάπου εκεί μέσα στην κίνηση των φορτηγών και των στενών δρόμων επιστράτευσα το Greek driving style μέχρι να ξαναβγούμε στον αυτοκινητόδρομο της Σερβίας ο οποίος με 2 στάσεις ακόμη θα μας έφτανε μέχρι το Βελιγράδι.
Στο σύνολό της η διαδρομή δεν είχε να επιδείξει ιδιαίτερες ομορφίες. Ίσως έχει λίγο ενδιαφέρον το κομμάτι των συνόρων Βουλγαρίας - Σερβίας αλλά με τόση κίνηση που είχε είναι δύσκολο να χαζεύεις δεξιά αριστερά για να το απολαύσεις.
Στο ξενοδοχείο φτάσαμε το απογευματάκι. Ήταν ένα κατάλλημα με "διαμερίσματα" του οποίου το δίκλυνο κόστιζε κοντά στα 40 ευρώ μαζί με πρωινό και πάρκινγκ. Πριν φύγουμε από Ελλάδα είχα χρησιμοποιήσει το Google Streets για να δω την γύρω περιοχή σε κάθε ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για να σιγουρευτώ για το πάρκινγκ που θα είχα το KTM. Θυμόμουν λοιπόν αυτή την είκονα....
αλλά με τίποτα δεν περίμενα πως πίσω από αυτήν την πόρτα θα κρυβόταν ένα
ασανσέρ που θα κατέβαζε το ΚΤΜ μου 2 ορόφους κάτω από τον δρόμο!
Πραγματικά ότι καλύτερο για να κοιμάμαι ήσυχος στο Βελιγράδι... Αργότερα
κάνοντας ζάπινγκ στην tv είδα πως σε ένα κανάλι έβλεπα και την
εσωτερική κάμερα του γκαράζ! Τι να πω... Και γ@μώ!!!!!
Μετά από ξάπλα καμιάς ωρίτσας για να ξεμουδιάσουμε βγήκαμε στο κέντρο της πόλης για φαγητό και ποτό. Αφήσαμε το ΚΤΜ στο γκαράζ και πήραμε ταξί. Με 2 ευρώ ήμασταν στο κέντρο και σαν γνήσιοι τουρίστες πήγαμε στην οδό Skadarlija για να φάμε. Είναι ένας πεζόδρομος πολύ κοντά στο κέντρο του Βελιγραδίου με πολλά εστιατόρια στη σειρά στα οποία έχει παραδοσιακά πιάτα και ορχήστρες που παίζουν παραδοσιακά τραγούδια. Σίγουρα υπάρχουν και καλύτερα εστιατόρια από αυτά... ίσως και ομορφότερα μέρη. Απλά θεωρείται must για το Βελιγράδι αυτό. Οι τιμές ήταν πραγματικά χαμηλές. Ιδιαίτερα για τις μπύρες.
Μετά από ξάπλα καμιάς ωρίτσας για να ξεμουδιάσουμε βγήκαμε στο κέντρο της πόλης για φαγητό και ποτό. Αφήσαμε το ΚΤΜ στο γκαράζ και πήραμε ταξί. Με 2 ευρώ ήμασταν στο κέντρο και σαν γνήσιοι τουρίστες πήγαμε στην οδό Skadarlija για να φάμε. Είναι ένας πεζόδρομος πολύ κοντά στο κέντρο του Βελιγραδίου με πολλά εστιατόρια στη σειρά στα οποία έχει παραδοσιακά πιάτα και ορχήστρες που παίζουν παραδοσιακά τραγούδια. Σίγουρα υπάρχουν και καλύτερα εστιατόρια από αυτά... ίσως και ομορφότερα μέρη. Απλά θεωρείται must για το Βελιγράδι αυτό. Οι τιμές ήταν πραγματικά χαμηλές. Ιδιαίτερα για τις μπύρες.
Αφού
λοιπόν φάγαμε και ήπιαμε κάναμε μια μικρή βόλτα στο κέντρο της πόλης
και πήραμε το ταξί της επιστροφής για το ξενοδοχείο όπου πέσαμε ξεροί
για ύπνο από την κούραση της ημέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου