Σάββατο 4 Μαΐου 2019

Ένα ταξιδιωτικό για ξένους!

Ο Peter, o Bart, η Agne και η Sylvia ξεκίνησαν να ψάχνουν προορισμό βάση το "που υπάρχει ήλιος" για την περίοδο 27/4 έως 3/5. Έτσι βρέθηκαν στην Ελλάδα. Απ`ότι μου είπαν στην Πολωνία και σε όλες τις τριγύρω χώρες ο καιρός ήταν full στη βροχή κι έτσι φόρτωσαν τις μηχανές τους σε ένα βαν, πήραν και τα κορίτσια τους και αποβιβάστηκαν όλοι μαζί στα Σκόπια.

Ξεκίνησαν το ταξίδι τους από Θεσ/νίκη και πέρασαν από διάφορα μέρη μέχρι που έφτασαν στην Κόρινθο και πόσταραν αυτή τη φωτό τους σε ένα KTMogroup στο Fb. 



Σχολίασαν λοιπόν για την Ελλάδα το πόσο όμορφα περνάνε και εκεί κόλλησα κι εγώ από κοντά τους.
Για την 1η του Μάη είχαν σκοπό να πάνε από Αθήνα για Καρπενήσι. Κατά την ταπεινή μου κρίση (καλώς ή κακώς) το θεώρησα μέγα λάθος να επισκεφθούν το Καρπενήσι τέτοια μέρα και τους πρότεινα να πάνε προς Βόλο και Πήλιο. Με άκουσαν και τελικά ξετρελάθηκαν με τον Βόλο και τη Μακρινίτσα.
Οπότε δεν έμενα παρά να τους προτείνω την επόμενη μέρα να έρθουν Νάουσα... και όλα τα υπόλοιπα να τα αφήσουν "πάνω μου".
Δεν θα μπω στη διαδικασία να γράψω λεπτομέρειες για το που πήγαμε και το τι κάναμε. Απλά θα παραθέσω μερικές από τις φωτογραφίες που μου έστειλαν οι νέοι μου φίλοι. :)

Πρώτα μερικές σκόρπιες από αυτές που τράβηξαν πριν συναντηθούμε...









Και μερικές αφού συναντηθήκαμε....











Οι φωτογραφίες προφανώς τραβήχτηκαν με drone. Το DJI Mavic Pro. 


Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Τουρκία 2019

Μέρα 5η - 26/3/2019
Σμύρνη - Αλεξανδρούπολη 






Κατά τη διάρκεια του πρωινού αποφασίσαμε πως εφόσον δεν μας πιέζει ο χρόνος να πάρουμε την ίδια ακριβώς διαδρομή για την επιστροφή προκειμένου να επισκεφθούμε και την αρχαία Τροία που ήταν πάνω σ`αυτόν τον δρόμο (με μια μικρή παράκαμψη των 5 χιλιομέτρων).

Ξεκινήσαμε λοιπόν κατά τις 9 και μέχρι το πριν το μεσημεράκι ήμασταν έξω από την Τροία.








Τελικά χωρούσε ακόμη ένα κιλίμι...

Τα σύνορα στην επιστροφή ήταν τελείως άδεια. Περάσαμε πολύ γρήγορα και μόλις ξεκίνησε να σκοτεινιάζει ήμασταν στο ξενοδοχείο στην Αλεξανδρούπολη. Δεν είχαμε κουράγιο και διάθεση για βόλτες οπότε αράξαμε στο δωμάτιο λιωμένοι από κούραση.



Τα τελευταία 400 χιλιόμετρα της επόμενης μέρας (Αλεξανδρούπολη - Νάουσα) τα κάναμε "στον αυτόματο πιλότο" μιας και εκτός της βροχής και του κρύου μας περίμεναν και οι υποχρεώσεις μας πίσω στο σπίτι... Να στρώσουμε τα κιλίμια... κτλ!

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2019

Τουρκία 2019

Μέρα 4η - 25/3/2019
Σμύρνη - Έφεσος

Σήμερα η μέρα είχε ξενάγηση στην αρχαία πόλη της Εφέσου. Όσο ακόμη κοιτούσαμε το τι θα κάνουμε και που θα πάμε πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι, είχα μια φοβία σχετικά με το που θα παρκάρω τη μηχανή κτλ... Κακώς βέβαια.. γιατί δεν ένιωσα πουθενά το αίσθημα του κινδύνου.

Γι`αυτόν τον λόγο όμως για σήμερα είχαμε κλείσει ένα πακέτο ξενάγησης στο οποίο περιελάμβανε και τη μεταφορά μας από το ξενοδοχείο μας μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο και πίσω. Κυρίλα!! κάθε άλλο παρά Adventure..... αλλά τέσπα!

Για τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου επίσης δεν έχω τη δυνατότητα να σας μεταφέρω πολλά! ούτε και θέλω να το κάνω... Επιγραμματικά μονάχα για όσους δε γνωρίζουν... στην αρχαία Έφεσο βρίσκεται η 3η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του αρχαίου κόσμου. Η βιβλιοθήκη του Κέλσου.

Πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Κλεοπάτρας και του Αντώνιου, βασιλιάδων που κυνήγησαν τον χριστιανισμό... αλλά ίσως και να ήταν εκεί το σημείο απ`όπου ξεκίνησε η εξάπλωσή του!
Στην αρχαία Έφεσο έζησε ο Απόστολος Ιωάννης μαζί με την Παναγία. Την φυγάδευσε μετά τη Σταύρωση του Χριστού λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη και λέγεται πως έζησε την υπόλοιπη ζωή της. Ο χώρος αποτελεί χώρο προσκυνήματος για χριστιανούς αλλά και για μουσουλμάνους μιας και η Παναγία είναι η μοναδική γυναίκα που αναφέρεται μέσα στο κοράνι ως Αγία.













Η βιβλιοθήκη του Κέλσου. 





 Όπως οι φίλοι μας οι Γερμανοί... έτσι και οι φίλοι μας Αυστριακοί φρόντισαν να γεμίσουν κι αυτοί ένα μουσείο τους με ευρήματα από την αρχαία πόλη της Εφέσου. 

Η ξενάγησή μας τελείωση με την επίσκεψη στον Ναό της Αρτέμιδος. Για όσους δεν γνωρίζουν ο Ναός της Αρτέμιδος ήταν μέσα στα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Με μέγεθος περίπου όσο ένα στάδιο ποδοσφαίρου... με περισσότερους από 120 κίονες (αν δεν κάνω λάθος 127) ...

Ξεπατικώνω από το wikipedia...
Όπως αναφέρει και ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος, ο οποίος θεωρείται ο εμπνευστής της λίστας με τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, το μεγαλείο του ναού της Αρτέμιδος υπερβαίνει κάθε άλλο από τα υπόλοιπα μνημεία.
"Καὶ κραναᾶς Βαβυλῶνος ἐπίδρομον ἅρμασι τεῖχος καὶ τὸν ἐπ' Ἀλφειῷ Ζᾶνα κατηυγασάμην κάπων τ' αἰώρημα, καὶ Ἠελίοιο κολοσσὸν, καὶ μέγαν αἰπεινᾶν πυραμίδων κάματον,μνᾶμά τε Μαυσώλοιο πελώριον· ἀλλ' ὅτ' ἐσεῖδον Ἀρτέμιδος νεφέων ἄχρι θέοντα δόμον,κεῖνα μὲν ἠμαύρωτο, καὶ ἦν· "Ἴδε, νόσφιν Ὀλύμπου Ἅλιος οὐδέν πω τοῖον ἐπηυγάσατο."
"Έχω δει τους μεγαλοπρεπείς Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός, τον Κολοσσό της Ρόδου και τις Πυραμίδες της Αιγύπτου, όπως ακόμα και το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά όταν βλέπω τον ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό τα υπόλοιπα μνημεία χάνουν την λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο μεγαλοπρεπής όσο εδώ". - βλ. Αντίπατρος, Ελληνική μυθολογία, (IX, 58)

ΑΑΑααααααχχχ αυτοί οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι!!!



 Ότι απέμεινε....

Και για ότι δεν απέμεινε... 
https://www.khm.at/en/visit/collections/ephesos-museum/selected-masterpieces/




Μετά την πίκρα που φάγαμε κι εδώ... επιστρέψαμε στη Σμύρνη. Επειδή η πόλη πέρα από μνημεία και πλατείες για τον κεμαλ δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει πήραμε τη μηχανή για να βγούμε παραέξω από το κέντρο. Δυστυχώς η βόλτα ήταν πολύ μονότονη όμως και αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε στο παζάρι για να πιούμε έναν τούρκικο καφέ, να φάμε και να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.

Στο ξενοδοχείο αποφασίσαμε η επιστροφή μας να γίνει με μια επιπλέον στάση στην Αλεξανδρούπολη για να μοιράσουμε τα χιλιόμετρα. Ανοίξαμε λοιπόν το booking για να βρούμε το αυριανό δωμάτιο και με έκπληξη διαπιστώσαμε πως εκτός από τον αποκλεισμό του wikipedia επί τουρκικού εδάφους κάτι παίζει και με το booking. Μπορούσαμε να περιηγηθούμε όλα τα καταλύματα αλλά δεν μας έδινε τη δυνατότητα της κράτησης. Αυτό το γράφω εδώ προς πληροφόρηση για επίδοξους επισκέπτες. Θα πρέπει να τα έχετε κλείσει από πριν τα ξενοδοχεία σας. Τελικά εγώ τη δουλειά την έκανα στο μιλητό μέσω viber με τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου στην Αλεξανδρούπολη.

Κυριακή 24 Μαρτίου 2019

Τουρκία 2019

Μέρα 3η - 24/3/2019
Πέργαμος - Σμύρνη (107χλμ)


Το πρωί ξεκινήσαμε με μια σύντομη περιήγηση στην Κόκκινη Βασιλική. Είναι ένας ναός που χτίστηκε από τον Αδριανό (117-138 μ.Χ.) ως ναός αφιερωμένος στους θεούς Σεράπης και Ίσιδα. Αργότερα, στη βυζαντινή εποχή, μετατράπηκε σε εκκλησία και αφιερώθηκε στον Απόστολο Ιωάννη, ο οποίος προηγουμένως ονομάστηκε αυτός ο μεγαλόπρεπος παγανιστικός ναός, ο θρόνος του διαβόλου.
Η συγκεκριμένη εκκλησία είναι μία από τις 7 που αναφέρονται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη.








Μετά την Κόκκινη Βασιλική είχα την ατυχία να πέσουμε σε ένα παραδοσιακό κατάστημα με κιλίμια.. Τι κι αν δεν είχαμε χώρο στις βαλίτσες... την αγορά μας την κάναμε.

Με τα κιλίμια λοιπόν δεμένα πάνω στις βαλίτσες (......) φύγαμε για ένα διήμερο στη Σμύρνη.

Ο δρόμος μέχρι εκεί ίδιος, όπως και τις προηγούμενες μέρες. Στη διαδρομή η σκέψη μου ήταν στο ότι θα αντικρίσουμε μια πόλη στην οποία γράφτηκε μια σελίδα της ιστορίας μας βαμμένη με αίμα... Για κάποιον "ανεξήγητο" λόγο περίμενα πως θα βρούμε μια πόλη που θα δω ερείπια ελληνικών σπιτιών και γενικότερα στοιχεία που θα μου ξυπνήσουν αυτά τα συναισθήματα που θεωρητικά θα ξυπνούσαν σε κάθε Έλληνα όταν θα πατούσε το πόδι του στη Σμύρνη.
Κάθε άλλο!!

Η είσοδος της πόλης ήταν μποτιλιαρισμένη προς πάσα κατεύθυνση. Μεγάλη δρόμοι, ανισόπεδοι κόμβοι και στο βάθος ορθώνονταν μερικοί ουρανοξύστες. Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήταν στο κέντρο της πόλης, στην περιοχή Alsancak η οποία παρεμπιπτόντως ήταν και η ελληνική συνοικία πριν τη Μικρασιατική καταστροφή. Κοιτώντας από το παράθυρο του ξενοδοχείου δεν είχε κάποια ιδιαίτερη διαφορά το κέντρο της Σμύρνης με το κέντρο της Μελβούρνης...





Αρχικά αποφασισαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα μέσα στο παζάρι της Σμύρνης για να πάρουμε μια γεύση από τον τρόπο ζωής και τους ρυθμούς της πόλης που παραμένει πιο κοντά στις παραδόσεις  σε σχέση με το κέντρο της πόλης.


Η κυρία της φωτογραφίας πουλούσε καθαρισμένα καρύδια. Είχε έναν μοναδικό τρόπο να σπάει το κέλυφος... μέσα στο στόμα της!!!





Το παζάρι ήταν όντως παζάρι. Είχε όμως περισσότερο τον αέρα του "Κινέζικου" παρά της Τουρκίας. Τσιμπήσαμε κάτι στο "πόδι" και φύγαμε για Alsancak έχοντας την εντύπωση πως ίσως και να κάναμε λάθος στο αν όντως ήρθαμε στο σωστό παζάρι της Σμύρνης.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στην "κάποτε ελληνική συνοικία" προς αναζήτηση "όμορφων φωτογραφιών". Δυστυχώς δεν έφερε καρπούς όμως παρά μόνο θλίψη. Η θλίψη δεν είχε να κάνει με την ιστορία που γράφτηκε εκεί, αλλά με το ότι "αυτοί προχώρησαν, εμείς όχι". Έτσι ένιωσα... είτε είναι αλήθεια είτε όχι. Τα σπίτια εκεί ήταν ξεκάθαρο πως κάποτε ήταν ελληνικά λόγω της αρχιτεκτονικής τους. Τα περισσότερα είχαν ανακατασκευαστεί και είτε κατοικούνταν από Τούρκους είτε είχαν γίνει μαγαζιά εναλλακτικού στυλ. Η περιοχή ήταν γεμάτη νεολαία αλλά δεν μπορώ να πω πως ο κόσμος είχε το εναλλακτικό στυλ που θα συναντούσες για παράδειγμα στα αντίστοιχα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης.











Μετά από αρκετό περπάτημα και λίγο πριν βγούμε στο λιμάνι όπου ήταν όλο το νυφοπάζαρο της Σμύρνης βρήκα ένα σπίτι που ήθελα να πιστέψω πως υπήρχε έτσι από την τότε καταστροφή, και δίπλα του μια χριστιανική εκκλησία η οποία ήταν περιφραγμένη με έναν τοίχο 4-5 μέτρων... Έμοιαζε περισσότερο με φυλακή παρά με εκκλησία να πω την αλήθεια.


(χάρη στον ψηλό τοίχο και το συρματόπλεγμα μονάχα από μακριά και με ζουμ ήταν δυνατή η φωτογράφιση).









Την μέρα μας την κλείσαμε με ένα καφεδάκι στο λιμάνι και μια βόλτα στο ηλιοβασίλεμα της Σμύρνης...