Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Day 1

Οι μοναδικές σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό ξεκινώντας να γράψω αυτό το ταξιδιωτικό είναι οι λόγοι οι οποίοι με ώθησαν στο να πεισμώσω απέναντι στις δυσκολίες των καιρών και να πάρουμε απόφαση μαζί με την Αφροδίτη πως θα επισκεφτούμε κάποιες πρωτεύουσες κοντινών μας χωρών.
Λίγο το ότι πέρσι δεν κατάφερα να κάνω καθόλου χιλιόμετρα με την μηχανή, λίγο το ότι το κόστος των διακοπών εντός Ελλάδας πλέον έχει εκτοξευθεί σε εξωφρενικά νούμερα (κατά την γνώμη μου!) δεν χρειάστηκε και πολύ συζήτηση...
Τέλη Μαΐου λοιπόν ανοίξαμε τους χάρτες βγάζοντας ένα γενικό πλάνο με τα μέρη που θέλουμε να επισκεφθούμε προσπαθώντας να συνδυάσουμε τις αποστάσεις και τις μέρες που είχαμε στη διάθεσή μας με τις αντοχές και τις ορέξεις μας.

Κάτι που με απασχολούσε για το ξεκίνημα του ταξιδιού ήταν το αν θα έπρεπε να διασχίσουμε τα Σκόπια για να φτάσουμε στον πρώτο μας προορισμό, το Βελιγράδι ή αν θα πηγαίναμε μέσω Βουλγαρίας. Τα επεισόδια που εκτυλίχθηκαν προ ενός μηνός (περίπου) στο Κουμάνοβο των Σκοπίων με είχαν βάλει σε σκέψεις αν και πολλοί με διαβεβαίωναν πως τα πράγματα έχουν πλέον ηρεμήσει εκεί και πως δεν υπάρχει κανένας φόβος. Παρόλα αυτά εμείς αποφασίσαμε πως το ξεκίνημα του ταξιδιού θα γινόταν μια μέρα νωρίτερα με σκοπό να πάμε από Σέρρες όπου θα μας φιλοξενούσε ο αδερφός της Αφροδίτης που σπουδάζει εκεί. Έτσι η διαδρομή για Βελιγράδι μέσω Βουλγαρίας θα ήταν μόνο 636χλμ.

Αφού λύθηκε αυτό το θέμα όλα τα υπόλοιπα φάνταζαν εξαιρετικά απλά... τόσο απλά που πλέον έχουν γίνει τυφλοσούρτης.
- Πιστωτική κάρτα.
- Χρεωστική κάρτα.
- Πράσινη κάρτα ασφάλισης για την μηχανή.
- ADAC.
- Διαβατήριο.
- Ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης.
- GPS.
- +τα κλασσικά χαρτιά (δίπλωμα, ταυτότητα κτλ).

Οι μέρες περνούσαν και με τη σιγουριά που μου δίνει ο πλήρης εξοπλισμός μου (και ο προσωπικός αλλά και του KTM) δεν είχα καθόλου άγχος για τα χιλιόμετρα των επόμενων ημερών. Η εμπειρία των προηγούμενων ταξιδιών μαζί με το γεγονός πως τα πάντα στον εξοπλισμό μου ήταν δοκιμασμένα σε τέτοιου είδους "διαδρομές" δεν άφηναν μεγάλα περιθώρια για αμφιβολίες και "στεναχώριες".
Μέσα στην πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου κλείσαμε και όλα τα ξενοδοχεία στις πόλεις τις οποίες είχαμε ως προορισμούς και το μόνο που μας είχε μείνει ήταν το πακετάρισμα στις βαλίτσες.

Επειδή κατάφερα να κάνω την Αφροδίτη να μην πάρει όλη την προίκα μαζί της αποφάσισα κι εγώ να κάνω ένα βήμα πίσω και να μην πάρω όλη την προίκα του ΚΤΜ. Ένα μπουκάλι με μισό λίτρο λάδι και ένα γράσσο για την αλυσίδα ήταν αρκετά γι`αυτό το ταξίδι.





Ημέρα 1η. 6/6/15

Νάουσα - Σέρρες
230km



Σάββατο πρωί λοιπόν σχολάω από την δουλειά στις 7:30 το πρωί. Σε χαλαρούς ρυθμούς φορτώνω το KTM με τριβάλιτσο, tank bag, δένω με ιμάντες και ένα backpack πάνω στην κεντρική βαλίτσα και κατά τις 11:30 ξεκινάμε με την Αφροδίτη για Σέρρες.

Τα 170 χιλιόμετρα της 1ης μας διαδρομής, τα έκανα 230 γιατί στο δρόμο χάζευα πέρα δώθε και έχασα την σωστή έξοδο από την Εγνατία οδό. Καταπληκτικό ξεκίνημα το να χάνεσαι σε μια ευθεία! αλλά τέτοια λαθάκια δεν με πτοούν.
Μεσημεράκι είχαμε φτάσει στο σπίτι όπου και αράξαμε όλη μέρα. Το βράδυ πήραμε μπύρες από το περίπτερο και είδαμε στην tv τον τελικό του Champions League. Φοιτητικές καταστάσεις... :) περασμένα μεγαλεία.....

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Day 2

Ημέρα 2η. 7/6/15

Σέρρες - Beograd (Serbia)
610km





Ξύπνημα πρωί πρωί... Ένα πλήρες πρωινό γεύμα, φόρτωμα το KTM και ξεκινάμε.

Από τα 230-240 χιλιόμετρα της προηγούμενης ημέρας δεν είχα γεμίσει το ρεζερβουάρ. Δεν μου είχε ανάψει ακόμη το λαμπάκι και ήξερα πως αμέσως μετά τα σύνορα είχε βενζινάδικο με τιμές Βουλγαρίας! Μόλις λοιπόν βγήκα από το γκαράζ της πολυκατοικίας το πρώτο "καλημέρα" της ημέρας ήταν από το λαμπάκι της βενζίνης!
Από την πόλη των Σερρών μέχρι τα σύνορα είναι περίπου 40χλμ. Με την ρεζέρβα έχω βγάλει και 70χλμ και για να κάνω οικονομία λίγα ευρώ ρίσκαρα το να μείνω στο δρόμο από την πρώτη κιόλας ημέρα. Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα είναι σχετικά όμορφη και περνάει κοντά από το οχυρό Ρούπελ. Εγώ όμως μετά τα 20 πρώτα χιλιόμετρα είχα διαρκώς καρφωμένα τα μάτια μου και το μυαλό μου στο κοντέρ της μηχανής, στο λαμπάκι που μου χαμογελούσε και στο δεξί μου χέρι που τσιμπούσα το γκάζι σαν Άγγλος ευγενής που σηκώνει το φλιτζάνι του τσαγιού...

Δεν υπήρχε φυσικά ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας αλλά είναι ψυχοφθόρο (τουλάχιστον για `μένα) να κάνεις 40χλμ με αναμμένο το λαμπάκι της βενζίνης.


Στο βενζινάδικο φουλάραμε με τιμή περίπου 1,20 και φύγαμε γρήγορα-γρήγορα με κατεύθυνση τη Σόφια. Η διαδρομή για όποιον δεν την έχει κάνει και δεν γνωρίζει τι εστί Βουλγαρία κρύβει πολλούς κινδύνους.

Καταρχήν με το που περνάς τα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα ξεκινάνε τα έργα. Ο ρυθμός με τον οποίο γίνονται είναι πυρετώδης και νομίζω πως όταν ολοκληρωθούν θα βοηθήσουν πολύ στο να "είμαστε ακόμη πιο κοντά" οδικώς στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς όμως έπρεπε να διασχίσουμε πολλά χωριά, πολλούς δρόμους με λακκούβες, πολλά στενά σημεία και σε όλα αυτά συνυπολογίστε και τους τρελούς Βούλγαρους οδηγούς που κάνουν προσπεράσεις θανάτου! Το αξιοπερίεργο ήταν πως μέσα στη φτώχεια του όλου τοπίου έβλεπες ουκ ολίγα πανάκριβα αυτοκίνητα! πολλά περισσότερα από όσα βλέπεις στην εθνική οδό της χώρας μας.

Ευτυχώς τα βενζινάδικα της Βουλγαρίας είναι σε ευρωπαϊκές προδιαγραφές και η πρώτη μας στάση για ανεφοδιασμό, καφέ και ξεμούδιασμα ήταν λίγο έξω από τη Σόφια. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι εκεί ο καιρός ήταν ιδανικός για οδήγηση αλλά τα τοπία λίγο πολύ γνωστά. 60-70 χιλιόμετρα πριν τη Σόφια ο δρόμος από διπλής κατεύθυνσης γινόταν ένας μονότονος αυτοκινητόδρομος και κοντά στα σύνορα Βουλγαρίας - Σερβίας ο δρόμος ξαναγινόταν διπλής κατεύθυνσης και γεμάτος από φορτηγά. Τα σύνορα τα περάσαμε με συνοπτικές διαδικασίες και κάπου εκεί μέσα στην κίνηση των φορτηγών και των στενών δρόμων επιστράτευσα το Greek driving style μέχρι να ξαναβγούμε στον αυτοκινητόδρομο της Σερβίας ο οποίος με 2 στάσεις ακόμη θα μας έφτανε μέχρι το Βελιγράδι.

Στο σύνολό της η διαδρομή δεν είχε να επιδείξει ιδιαίτερες ομορφίες. Ίσως έχει λίγο ενδιαφέρον το κομμάτι των συνόρων Βουλγαρίας - Σερβίας αλλά με τόση κίνηση που είχε είναι δύσκολο να χαζεύεις δεξιά αριστερά για να το απολαύσεις.

Στο ξενοδοχείο φτάσαμε το απογευματάκι. Ήταν ένα κατάλλημα με "διαμερίσματα" του οποίου το δίκλυνο κόστιζε κοντά στα 40 ευρώ μαζί με πρωινό και πάρκινγκ. Πριν φύγουμε από Ελλάδα είχα χρησιμοποιήσει το Google Streets για να δω την γύρω περιοχή σε κάθε ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για να σιγουρευτώ για το πάρκινγκ που θα είχα το KTM. Θυμόμουν λοιπόν αυτή την είκονα....




αλλά με τίποτα δεν περίμενα πως πίσω από αυτήν την πόρτα θα κρυβόταν ένα ασανσέρ που θα κατέβαζε το ΚΤΜ μου 2 ορόφους κάτω από τον δρόμο! Πραγματικά ότι καλύτερο για να κοιμάμαι ήσυχος στο Βελιγράδι... Αργότερα κάνοντας ζάπινγκ στην tv είδα πως σε ένα κανάλι έβλεπα και την εσωτερική κάμερα του γκαράζ! Τι να πω... Και γ@μώ!!!!!

Μετά από ξάπλα καμιάς ωρίτσας για να ξεμουδιάσουμε βγήκαμε στο κέντρο της πόλης για φαγητό και ποτό. Αφήσαμε το ΚΤΜ στο γκαράζ και πήραμε ταξί. Με 2 ευρώ ήμασταν στο κέντρο και σαν γνήσιοι τουρίστες πήγαμε στην οδό Skadarlija για να φάμε. Είναι ένας πεζόδρομος πολύ κοντά στο κέντρο του Βελιγραδίου με πολλά εστιατόρια στη σειρά στα οποία έχει παραδοσιακά πιάτα και ορχήστρες που παίζουν παραδοσιακά τραγούδια. Σίγουρα υπάρχουν και καλύτερα εστιατόρια από αυτά... ίσως και ομορφότερα μέρη. Απλά θεωρείται must για το Βελιγράδι αυτό. Οι τιμές ήταν πραγματικά χαμηλές. Ιδιαίτερα για τις μπύρες.


photo από google

photo από google
  

Αφού λοιπόν φάγαμε και ήπιαμε κάναμε μια μικρή βόλτα στο κέντρο της πόλης και πήραμε το ταξί της επιστροφής για το ξενοδοχείο όπου πέσαμε ξεροί για ύπνο από την κούραση της ημέρας.   

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Day 3




Ημέρα 3η. 8/6/15

Beograd (Serbia)


Η 3η μέρα του ταξιδιού μας υποτίθεται ότι θα ήταν για να ξεκουραστούμε από το ταξίδι με την μηχανή και για να μαζέψουμε δυνάμεις για την αυριανή διαδρομή η οποία θα ήταν επίσης μεγάλη.

Το πρωί για`μένα ξεκίνησε με νεύρα γιατί υποτίθεται πως το πρωινό θα μας το σερβίρανε στο δωμάτιο στις 9:00 αλλά μέχρι τις 10:15 δεν είχε φανεί. Έτσι επειδή χάναμε χρόνο από την περιήγηση στην πόλη τα νεύρα μου είχαν γίνει κρόσσια. Τελικά κακώς περιμέναμε τόσο πολύ γιατί το πρωινό που σερβίρανε ήταν επιεικώς απαράδεκτο! Φάγαμε όμως ότι τρωγόταν και βγήκαμε στην πόλη με προορισμό το μουσείο Τέσλα. Δυστυχώς τις Δευτέρες τα μουσεία ήταν κλειστά. Δεύτερη φορά στο Βελιγράδι και δυστυχώς για 2η φορά δεν κατάφερα να επισκεφθώ το συγκεκριμένο μουσείο.

Αφού βρήκα μια καβατζωτική θέση για το KTM μου στο κέντρο της πόλης ξεκινήσαμε την περιήγηση στο κέντρο του Βελιγραδίου για καφέ, βόλτα στο πάρκο και φαγητό.

(απαραίτητο αξεσουάρ οι αλυσίδες για να κλειδώνουμε τα κράνη πάνω στη μηχανή!)






στο πάρκο που βρίσκεται κοντά στο κέντρο οι παππούδες που παίζουν σκάκι είναι μια συνηθισμένη εικόνα.




εάν αυτή η φωτογραφία ήταν υψηλής ευκρίνειας θα φαινόντουσαν οι τρύπες στους τοίχους του σπιτιού από τις επιδρομές των αμερικάνικων αεροπλάνων...






Μετά από μερικές ώρες περιπλάνησης καθίσαμε για φαγητό και μπύρα.



Προς το απόγευμα αποφασίσαμε να πάμε και σε ένα από τα εμπορικά κέντρα του Βελιγραδίου για να περάσουμε κι εκεί κάποιες ώρες μέχρι να νυχτώσει και να γυρίσουμε στο δωμάτιο κατάκοποι... Τελικά δεν μας βγήκε το σχέδιο του χαλαρώματος μιας και λιώσαμε στο περπάτημα!

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

Day 4

Ημέρα 4η. 9/6/15

Beograd (Serbia) - Bratislava (Slovakia)



Η σημερινή ημέρα ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο με τον χθεσινό. Σήμερα όμως άργησαν μόνο μισή ώρα στο πρωινό και για να μας καλοπιάσουν μας έφεραν επιπλέον μια πίτσα και μια κρέπα επιπλέον.
Αφού φάγαμε στα γρήγορα ξεκινήσαμε το φόρτωμα της μηχανής και φύγαμε για Μπρατισλάβα, μέσω Ουγγαρίας.

Τα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής, ουσιαστικά μέχρι να βγούμε από το Βελιγράδι, ήταν ελαφρώς ταλαιπωρία. Μέχρι να βγούμε στην εθνική οδό διασχίσαμε τα "προάστια" του Βελιγραδίου στα οποία είχε πολλά έργα, αμέτρητα φανάρια και πάρα πολύ κίνηση. Σε συνδυασμό με τη ζέστη που μας είχε πιάσει από την πρώτη ώρα κιόλας του ταξιδιού νιώθαμε κουρασμένοι. Όταν επιτέλους βγήκαμε στην εθνική οδό όμως βρήκαμε τον ρυθμό μας και τα χιλιόμετρα ξεκίνησαν να φεύγουν εύκολα.


Καθώς πλησιάζαμε στη Βουδαπέστη ο καιρός φαινόταν να κλείνει... Όταν άρχισαν να μας πιάνουν οι πρώτες ψιχάλες ήμασταν ακριβώς έξω από ένα βενζινάδικο και μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη Βουδαπέστη. Μπήκαμε λοιπόν μέσα για να κάνουμε μια στάση, να δούμε πως θα πάει ο καιρός εν τέλη και για να φορέσουμε τα αδιάβροχά μας. Όσο η Αφροδίτη έπινε τον καφέ της εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα μιας και είχα καταλάβει πως ταξιδεύαμε με ευνοϊκό άνεμο. Ουσιαστικά φαινόταν σαν να κυνηγούσαμε τα μαύρα σύννεφα ενώ τριγύρω πέφταν που και που μερικές αστραπές. Μονάχα στο βάθος του ορίζοντα φαινόταν ένα σημείο με λίγο πιο άσπρα σύννεφα και ήλπιζα πως από εκεί θα είναι και ο δρόμος μας για Μπρατισλάβα.
Αφού φορέσαμε τα αδιάβροχά μας καβαλήσαμε και πάλι και φύγαμε ελπίζοντας πως δεν θα κρατήσει και πολύ η μπόρα μπροστά μας. Η αλήθεια είναι πως ήμασταν πολύ τυχεροί μιας και μόνο για καμιά 20αριά χιλιόμετρα φάγαμε βροχή, κι αυτή όχι πολύ δυνατή. Όντως ο δρόμος μας ήταν προς το μέρος που άνοιγε ο ουρανός. Οδηγούσα έχοντας αριστερά και δεξιά μαύρα σύννεφα και μετά από καμιά 100αρία χιλιόμετρα τα μαύρα σύννεφα δεν φαινόντουσαν πλέον ούτε στον καθρέφτη. Η υπόλοιπη διαδρομή έγινε με πάρα πολύ καλό καιρό και όταν μπήκαμε στη Σλοβενία απέκτησε και ένα μικρό ενδιαφέρον το τοπίο.


photo από google
photo από google

Μπαίνοντας στη Μπρατισλάβα περνάς από αυτήν την γέφυρα. Χτίστηκε την δεκαετία του `60 και την αποκαλούν UFO bridge.



Στον δρόμο για το ξενοδοχείο περάσαμε και από το συγκεκριμένο κτήριο που μας έκανε τρομερή εντύπωση.

Λέγεται Radio Building και ξεκίνησε να χτίζεται το 1967. Ολοκληρώθηκε το 1983 και κατάφερε να μπει στη λίστα με τα 30 πιο άσχημα κτήρια παγκοσμίως.


Στο ξενοδοχείο φτάσαμε νωρίς το απόγευμα και μετά από ένα ντούζ και λίγο τέντωμα στο κρεβάτι βγήκαμε στην πόλη για βόλτα.

Η θέα από το δωμάτιο.

Ψάχνοντας για πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης για ακόμη μια φορά βρήκαμε μια καβαντζωτική γωνία σε έναν πεζόδρομο. Με το που έσβησα τη μηχανή και σταμάτησαν να ακούγονται οι Ακράπες μου αυτό που παρατηρήσαμε αμέσως ήταν η ησυχία αυτής της πόλης.



Εάν και υπήρχε λίγη κίνηση σου έδινε την εντύπωση πως όλοι ψιθυρίζουν σε αυτήν την πόλη. Μας πήρε λίγη ώρα μέχρι να το συνηθίσουμε. Κάναμε βόλτα στο κομμάτι της παλιάς πόλης και μαγευτήκαμε από την αύρα της.

Στο κέντρο της πόλης είχε μια συναυλία με τοπικές ροκ μπάντες.









Τελικά οι πιο ευχάριστες εκπλήξεις είναι οι πόλεις με τον λιγότερο τουρισμό... Όταν άρχισε να βραδιάζει καθίσαμε σε ένα gourmet "εστιατόριο-bar-καφέ" για φαγητό.



Ωραία πιάτα αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο για τα γούστα μου γευστικά. Ευτυχώς οι τιμές ήταν "ψιλό-ξεφτίλα" για τα ελληνικά δεδομένα. Αν θυμάμαι καλά αυτά τα 3 πιάτα + 2 μπύρες μας βγήκε κοντά στο 20ευρω.
Στη συνέχεια πήγαμε και για ένα ποτό και γυρίσαμε αργά το βράδυ στο ξενοδοχείο πτώματα από κούραση.

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Day 5

Ημέρα 4η. 10/6/15

Bratislava (Slovakia) - Prague (Czech Republic)



Δυστυχώς στην Μπρατισλάβα είχαμε κανονίσει να μείνουμε μονάχα μια μέρα. Τα χιλιόμετρα της σημερινής ημέρας ήταν σχετικά λίγα (330χλμ). Έτσι σηκωθήκαμε για πρωινό και μετά επιστρέψαμε στο δωμάτιο μέχρι την ώρα του check-out.

Ο δρόμος από την Μπρατισλάβα μέχρι την Πράγα σε πολλά κομμάτια του ήταν μέσα στο πράσινο και επειδή χαζεύαμε στη διαδρομή πέρασαν πολύ εύκολα τα χιλιόμετρα.



Το ξενοδοχείο που επιλέξαμε να μείνουμε ήταν μια οικογενειακή επιχείρηση. Ήταν μακρυά από το κέντρο αλλά ήταν το μοναδικό σε νορμάλ τιμή που συμπεριελάμβανε και φυλλασόμενο πάρκινγκ.



Πολύ προσεγμένο αλλά ο ιδιωκτήτης του ήταν λίγο ψωνισμένος με την μαγειρική του. Κάναμε το λάθος να καθίσουμε στο εστιατόριο του για φαγητό αλλά τα πιάτα του είτε παραήταν παραδοσιακά Τσέχικα είτε ήταν χάλια!


Αργά το απογευματάκι βγήκαμε για μια βόλτα στο κέντρο της Πράγας.



































Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Day 6


Ημέρα 6η. 11/6/15

Prague (Czech Republic)

Η σημερινή ημέρα δεν περιελάμβανε καθόλου οδήγηση. Μετά το πρωινό μας μιας και ήμουν χαλαρός είπα να κάνω έναν έλεγχο σημείων στη μηχανή για να είμαι σίγουρος και διαπίστωσα πως τα τακάκια στα πίσω φρένα ήταν οριακά στο αν θα μας επέστρεφαν στην Ελλάδα. Έτσι σκέφτηκα να επισκεφθώ την τοπική αντιπροσωπεία της ΚΤΜ για μια προληπτική αλλαγή στα τακάκια. Τυπικές διαδικασίες. Αναζήτηση της αντιπροσωπίας στο ίντερνετ, τηλεφώνημα - ραντεβού, πέρασμα της οδού στο GPS και στις 11:00 ήμουν έξω από το κατάστημα.



11:30 είχα κιόλας ξεκινήσει για το κέντρο της Πράγας και πιο συγκεκριμένα για την εκκλησία του Saint Vito. Αν και δεν είμαι και τόσο θρήσκος έχω επισκεφτεί ουκ ολίγες εκκλησίες. Ο Saint Vito προσωπικά με έχει εντυπωσιάσει περισσότερο απ`όλες...







Στη συνέχεια μέσα στο ίδιο κάστρο που βρισκόταν ο Saint Vito υπήρχε και ένα παλάτι το οποίο συμπεριλαμβανόταν στην τιμή του εισιτηρίου που πληρώσαμε.



η αίθουσα χωρού...

η θέα από το μπαλκόνι της αίθουσας χωρού...

Μέχρι το απόγευμα δεν σταματήσαμε παρά μόνο για ένα καφεδάκι.





σε αυτό το διάσημο ζωδιακό ρολόι βρεθήκαμε στις 18:00. Έτσι σαν καλοί τουρίστες στηθήκαμε κι εμείς από κάτω για να θαυμάσουμε τις κούκλες που μπαινοβγαίνουν από τα πορτάκια του ρολογιού. Μαζί με `μας πλήθος τουριστών... Όταν τελείωσε το show ένας νεαρός μπροστά σε όλο αυτό το πλήθος των τουριστών έκανε πρόταση γάμου στην κοπέλα του γονατιστός και αφού αυτή δέχτηκε της έβαλε και το μονόπετρο στο δάχτυλο. Όσο κράτησε και αυτό το show παρατήρησα πως όλες οι υπόλοιπες γυναίκες που βρισκόντουσαν τριγύρω κοιτούσαν "κάπως"...!
Κάτι τέτοιοι φλώροι και κάτι χαζοταινίες μας τις χαλάνε!!!





Ανάμεσα στις ατραξιόν που επισκεφθήκαμε ήταν και το μουσείο του Franz Kafka.


Για τους λάτρεις του συγκεκριμένου συγγραφέα πιστεύω πως αξίζει η επίσκεψη στο εν λόγο μουσείο.



Προς το τέλος της ημέρας περάσαμε και έξω από το συγκεκριμένο μαγαζί.




Καθαρά τουριστική παγίδα στην οποία έπεσα κι εγώ σαν λάτρης του μασάζ που είμαι. Μέσα εργάζονται κάποιες ασσιάτισες οι οποίες αναλαμβάνουν τον κάθε πελάτη χωριστά. Η εμπειρία μου ήταν ελαφρώς άσχημη και για όποιον βρεθεί έξω από ένα αντίστοιχο μαγαζί θα του πρότεινα να μην κάνει το λάθος να μπει μέσα!
Η τύπισσα που ανέλαβε να μου κάνει μασάζ στην πλάτη ήταν μισή από ΄μένα... Μετά βίας πρέπει να ήταν 1,50 και 45 κιλά. Έτσι οριακά ένιωθα τα χέρια της στην πλάτη μου. Είμαι από αυτούς που τους αρέσει το "ξύλο" κατά την διάρκεια του μασάζ. Επίσης μιλούσε στην γλώσσα της διαρκώς με τις υπόλοιπες και σα να μην έφτανε και αυτό είχε φάει και άπειρο σκόρδο και βρωμοκοπούσε . Πεταμένα λεφτά...



Για το τέλος της ημέρας όταν πλέον είχε ηρεμήσει η πόλη περιπλανηθήκαμε λίγο ακόμα κοντά στη γέφυρα του Καρόλου και ήπιαμε μια μπύρα μέχρι να νυχτώσει και να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας.