Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Day 1

Αυτή τη "βόλτα" την είχα στο μυαλό μου από τον Απρίλιο αλλά για διάφορους λόγους δεν κατάφερα να την πραγματοποιήσω μέσα στο καλοκαίρι. Κάπου στις αρχές Σεπτέμβρη πέταξα την ιδέα και στους 2 κολλητούς μου, Γιάννη και Αλέξανδρο οι οποίοι δεν είχε τύχει μέχρι τώρα να βγουν εκτός συνόρων με τις μηχανές τους. Χωρίς πολύ σκέψη και οι 2 τους απάντησαν θετικά στην ιδέα μου.

Ημέρα 1η. 26/9/2016

Νάουσα - Veliko Tarnovo (Bulgaria)
660km

Για την πρώτη μας μέρα ο στόχος ήταν να φτάσουμε στο Veliko Tarnovo μέσω του Shipka Pass.

[​IMG]

Το ξεκίνημα έγινε μέσα στα άγρια χαράματα. Τα πράγματα ήταν έτοιμα και φορτωμένα από το προηγούμενο βράδυ, η στολή της μηχανής απλωμένη δίπλα στην εξώπορτα έτοιμη για να τη φορέσω έτσι ώστε να κερδίσω ακόμη και το τελευταίο λεπτό ύπνου.

Στις 4:30 είχαμε ραντεβού με τον Αλέξανδρο έτσι ώστε στις 5:00 να μαζέψουμε και τον Γιάννη από την Βέροια για να ξεκινήσουμε.

Λίγο η πίσσα σκοτάδι, λίγο το μούδιασμα από τις ελάχιστες ώρες ύπνου θυμάμαι μονάχα πως κάποια στιγμή φτάσαμε στα στροφιλίκια πριν τις Σέρρες με το θερμόμετρο να είναι στους 7-8 βαθμούς. Εκεί άρχισα να κρυώνω λιγάκι αλλά σκέφτηκα... "που θα πάει... θα ξημερώσει και θα ζεστάνει επιτέλους". Η θερμοκρασία ανέβηκε μέχρι τους 10 κοντά στα σύνορα τα οποία τα περάσαμε πολύ γρήγορα με κατεύθυνση προς Bansko. Είχε πάρει να ξημερώνει, όπως παρακαλούσα από ώρα πριν, δυστυχώς όμως η θερμοκρασία έπεφτε κι άλλο όσο πλησιάζαμε στο Bansko. Το θερμόμετρο έδειξε μέχρι τους 4 βαθμούς κατι το οποίο μας ανάγκασε να μπούμε μέσα στην πόλη με σκοπό να φορέσουμε τα ισοθερμικά μας και να πιούμε κανένα ζεστό ρόφημα.

Κατα τις 9:30 ξεκινήσαμε για το Shipka pass (σύμφωνα με τις οδηγίες του Πασχάλη). Ο δρόμος μέχρι εκεί έγινε μέσω Φιλιππούπολης και ήταν πραγματικά πανέμορφος. Είχε αρχίσει να ζεσταίνει κιόλας η μέρα και η διάθεσή μας διαρκώς ανέβαινε. Η άσφαλτος σε όλα τα σημεία της ήταν φανταστική.

[​IMG]

[​IMG]

Κατά τις 13:00 φτάσαμε στο ξεκίνημα του Shipka pass. Ήταν έκπληξη και για τους τρεις μας η τόσο όμορφη και στριφτερή διαδρομή! Στην κορυφή βρήκαμε και ένα μισομεθυσμένο ζευγάρι (η κοπέλα από το Καζακστάν και το αγόρι από Ουκρανία) οι οποίοι μας ζήτησαν να τους ανεβάσουμε στην κορυφή του Shipka γιατί βαριόντουσαν τα σκαλοπάτια. Αναγκαστήκαμε να τους πάρουμε δικάβαλο χάρην του καλού κάρμα!:)

[​IMG]
με τα κρασάκια τους ανά χείρας... μιας και ήταν σε εκδρομή… Περίεργα έθιμα.

[​IMG]
της άρεσε της κοπελιάς η βόλτα και δεν έχασε ευκαιρία για τις απαραίτητες selfie!

[​IMG]

Μετά τις απαραίτητες φωτό πήραμε το δρόμο της καθόδου με τελικό προορισμό το Veliko Tarnovo. Ένα χωριό αρκετά γραφικό το οποίο αξίζει μια μονοήμερη επίσκεψη.
Αφού βρήκαμε ξενοδοχείο (χωρίς να έχουμε κανει κάποια κράτηση από πριν) με 25 ευρώ το τρίκλυνο, παρκάραμε, αποθέσαμε τα πράγματά μας και βγήκαμε στη γύρα για βόλτα.

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

Το κάστρο δυστυχώς δεν το προλάβαμε ανοιχτό αλλά το ότι την πέσαμε στην κεντρική του πύλη για μπύρες και αμπελο-φιλοσοφία ήταν ίσως καλύτερο από έναν περίπατο εντός του κάστρου.

[​IMG]

[​IMG]

Η μέρα έκλεισε με φαγητό σε ένα πολύ ωραίο και φθηνό εστιατόριο στο κέντρο της πόλης.

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Day 2


Ημέρα 2η. 27/9/2016

Veliko Tarnovo (Bulgaria) - Brasov (Romania)
380km
[​IMG]

Σήμερα ο προορισμός μας αρχικά ήταν το Brasov. Σκοπεύαμε να περάσουμε για μια βόλτα και έναν καφέ μέσα από το Βουκουρέστι, στη συνέχεια να ανέβουμε προς το κάστρο του Δράκουλα και να διανυκτερεύσουμε στο Brasov.

Στην πορεία και αφού χάσαμε σχεδόν μια ώρα στα σύνορα συσκεφθήκαμε και αποφασίσαμε να μη χάσουμε κι άλλο χρόνο με το μπες-βγες στο Βουκουρέστι και να το περάσουμε περιφερειακά. Κατά τις 11:00 λοιπόν βρεθήκαμε πηγμένοι στην κίνηση του περιφερειακού ο οποίος για όποιον δεν το έχει περάσει και σκοπεύει να το κάνει θα πρέπει να ξέρει πως μιλάμε για καμιά 20αριά χιλιόμετρα κόλασης! Νιώθω πολύ τυχερός που κάναμε αυτή τη διαδρομή στα τέλη του Σεπτέμβρη γιατί πιστεύω πως Αύγουστο μήνα με τέτοια κίνηση, θα υπήρχε πολύ μεγάλο πρόβλημα! Όσο για το πέρασμα από το κέντρο της πόλης δε θέλω ούτε να το φανταστώ.

Στο Bran όπου βρίσκεται το κάστρο του Δράκουλα φτάσαμε περνόντας μέσω του Rasnov. Φανταστικό μέρος που θύμιζε κάτι από Άλπεις, θα άξιζε να αφιερώναμε λίγες ώρες αν μας περίσσευαν. Ο δρόμος μέχρι το κάστρο ήταν επίσης πάρα πολύ καλός. Το θέμα μας ήταν που να αφήσουμε τα κράνη, μπουφάν, μπότες κτλ. Ευτυχώς βρήκαμε ένα φυλλασόμενο πάρκινγκ στο οποίο το παλικάρι δέχτηκε να μας βοηθήσει.

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

Η περιήγηση στο κάστρο μας πήρε περίπου 3-4 ώρες. Ήμασταν εντός προγράμματος και κατά τις 17:30 ξεκινήσαμε για το Brasov. Δυστυχώς όμως χάσαμε ακόμη μια ώρα όταν ο Γιάννης παρατήρησε πως στη βάση της εξάτμισής του μια βίδα είχε λασκάρει και ψάχνοντας κλειδιά να τη σφίξουμε καταλήξαμε σε ένα βουλκανιζατέρ το οποίο μας δάνεισε το κατάλληλο κλειδί με χρέωση 5 λεβ! (ένα ευρώ) για τις 2 βόλτες που ήθελε η βίδα όλες κι όλες! Μας σκλάβωσε η ανθρωπιά του και του τη ρίξαμε την κατάρα φεύγοντας…



Φτάσαμε στο Brasov στις 7 και στις λίγες ώρες που είχαμε μέχρι να νυχτώσει περπατήσαμε λίγο στο κέντρο και καθίσαμε να φάμε μια πίτσα σε μια Irish Pub.

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]



[​IMG]
photo από google.

Εκεί, σε εκείνη την pub και ενώ τρώγαμε πήραμε την απόφαση να συνεχίσουμε την ημέρα μας οδηγόντας για Fagaras. Σκοπός μας ήταν να κάνουμε λίγο ευκολότερη την επόμενη μέρα κερδίζοντας μερικά επιπλέον χιλιόμετρα από τον επόμενό μας προορισμό (το Nis της Σερβίας). Με το που κλείσαμε λοιπόν το ξενοδοχείο στο Fagaras παρατηρήσαμε πως η Irish Pub άρχισε να ζωντανεύει. Οι ροκιές δυνάμωναν και ο νέος κόσμος έμπαινε και κατέβαινε στο υπόγειο της που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε παρατηρήσει... ίσως για καλό μας κάναμε το λάθος να μη διανυκτερεύσουμε στο Brasov γιατί οι πιθανότητες να λιώναμε στις μπύρες μέχρι τα ξημερώματα σε εκείνο το υπόγειο ήταν πολύ μεγάλες.


photo από google.

Με κατεβασμένα τα κεφάλια λοιπόν φύγαμε μέσα στα σκοτάδια για το Fagaras το οποίο δεν είχε απολύτως τίποτα να προσφέρει πέρα από μία μπύρα σε ένα "φοιτητικό" στέκι το οποίο ήδη ετοιμαζόταν για κλείσιμο όταν φτάσαμε...

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Day 3

Ημέρα 3η. 28/9/2016

Fagaras- Transfagarasan (Romania) - Nis (Serbia)
550km

[​IMG]
Για κάποιον περίεργο λόγο στο googlemaps δε βγαίνει με τίποτα αυτή η διαδρομή με πέρασμα μέσω του Transfagarasan. Ουσιαστικά παρακάμπτει τον δρόμο 7C στον οποίο οδηγήσαμε.

Η 3η μέρα του ταξιδιού μας ξεκίνησε πιο χαλαρά με μια βόλτα στην πόλη του Fagaras η οποία στο κέντρο της έχει ένα κάστρο. Σύμφωνα με κάποια διαφημιστικά που πέσανε στα χέρια μου δεν έχει κατακτηθεί ποτέ μέχρι τώρα.

[​IMG]

Δεν παρουσίαζε κάτι το ιδιαίτερο σαν πόλη ούτε το βράδυ, ούτε και τη μέρα κι έτσι κατά τις 10:30 ήμασταν πάνω στις μηχανές μας με αρχικό προορισμό το ξακουστό Transfagarasan και στη συνέχεια κατεύθυνση, μέσω της Κραϊόβα στο Νις της Σερβίας.

Το πέρασμα από το Transfagarasan ήταν μια μοναδική εμπειρία που είμαι σίγουρος πως θα μου μείνει αποτυπωμένη για μια ζωή. Τέλεια άσφαλτος, φανταστικά τοπία και ατελείωτος "χορός" σε στροφιλίκια για περισσότερο από 70 χιλιόμετρα...

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]
Οι γραμμές που φαίνονται στον δρόμο είναι αλάτι. Οι θερμοκρασίες ήταν σχετικά χαμηλές και στα ανήλια σημεία υπήρχε η πιθανότητα πάγου.


[​IMG]

Με τις στάσεις για καφέ και για φωτογραφίες φτάσαμε στην Κραϊόβα στις 18:30.

Σε μια στάση για βενζίνη συσκεφθήκαμε για το αν πρέπει να συνεχίσουμε για τον τελικό μας προορισμό στο Νις γιατί σε 1-2 ώρες θα έπιανε σκοτάδι και σε συνδυασμό με την κούραση ίσως δεν ήταν και ότι καλύτερο, συν το ότι είχα ένα κακό προαίσθημα πως θα μας τύχει κάποια αναποδιά!

Αποφασίσαμε τελικά να ξεκινήσουμε και αμέσως επιβεβαιώθηκε το προαίσθημά μου. Στο πρώτο φανάρι που συναντήσαμε λόγω κακής διαχείρησης νεύρων από μεριάς μου και λειψής προσοχής από τον Αλέξανδρο τον προσπέρασα ξυστά με αποτέλεσμα να βρουν οι πλαϊνές μου βαλίτσες στα σαμάρια του. Ευτυχώς η μοναδική απώλεια ήταν ότι του ξήλωσα το σκρατς. Τα δέσαμε λοιπόν με υμάντες που έτυχε να έχω μαζί μου και συνεχίσαμε. Στα πρώτα 50 χιλιόμετρα η ψυχολογία μου ήταν πολύ χαλασμένη εξαιτίας της στραβής που μας έτυχε. Ευτυχώς οι ιμάντες βγάλανε τα λεφτά τους, σκεφτόμουν!

Σε κάποιο σημείο, καθώς έδυε ο ήλιος βρεθήκαμε να διασχίζουμε κάποια φτωχικά χωριά της Ρουμανίας. Οι κάτοικοί τους ως επί τω πλείστον ήταν τσιγγάνοι οι οποίοι ζούσαν σε συνθήκες που εμείς τις αφήσαμε πριν 40-50 χρόνια. Ο δρόμος που διέσχιζε τα χωριά αλλά και τα χωράφια ήταν μια ατελείωτη ευθεία με ολόφρεσκια άσφαλτο. Στον ορίζοντα έβλεπα μονάχα το "πάνω-κάτω" που έκανε ο δρόμος από τα λοφάκια που είχε η περιοχή, τον κατακόκκινο ήλιο να δύει και τις 2 φιγούρες-σκιές των κολλητών μου. Μετά από τόσα χρόνια με όνειρα και με σχέδια είχαμε καταφέρει να κάνουμε το πρώτο μας ταξίδι όλοι μαζί, αφήνοντας τα πάντα πίσω. Ήταν μια στιγμή ψυχοθεραπείας αυτή και διήρκησε όσο διαρκεί η δύση του ηλίου αλλά είναι από αυτές που σου μένουν για πάντα.

[​IMG]
photo από google-maps

[​IMG]
photo από google-maps

[​IMG]
photo από google-maps

Μετά τα σύνορα μας περίμενε ένας δρόμος με αρκετό στροφιλίκι αλλά χωρίς καθόλου φώτα. Μας ζόρισε λιγάκι αλλά κατά τις 22:00 (ώρα Σερβίας, 23:00 σύμφωνα με την ώρα που είχαμε εμείς από το πρωί) φτάσαμε στο πολύ καλό εστιατόριο Una Volta του Νις. Είχα ξαναβρεθεί εκεί πέρσι οπότε ήξερα πως δεν χρειάζεται να ψάξουμε για κάτι άλλο. Καλό φαγητό και 1-2 μπύρες ήταν το ιδανικό κλείσιμο για μια μέρα με τόσες πολλές και έντονες εικόνες.

Το θέμα του ύπνου αφήσαμε να το διαχειριστεί ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου (ο οποίος έμοιαζε λιγάκι μαφιόζος). Μας τακτοποίησε σε έναν πολύ ωραίο και φθηνό ξενώνα. 30 ευρώ και με κλειστό-φυλασσόμενο παρκινγκ!

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Day 4

Ημέρα 4η. 29/9/2016

Nis (Serbia)  - Νάουσα
480km

[​IMG]

Η τελευταία μέρα δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το πρωί βολτάραμε στο κέντρο της πόλης για να βρούμε πρωινό και καφέ.

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

[​IMG]

Τυχαία πέσαμε και πάνω στη λαϊκή αγορά τους η οποία έμοιαζε με μελίσσι.
[​IMG]
Κατά τις 13:00 ξεκινήσαμε για τα σπίτια μας και τα χιλιόμετρα βγήκαν πολύ χαλαρά και ξεκούραστα. Αυτό που έσπασε την μονοτονία ήταν η στάση στα ελληνικά σύνορα.

[​IMG]
Επιτέλους FREDDO ESPRESSO!!! Δυστυχώς στο εξωτερικό ακόμη δεν ξέρουν να πίνουν καφέδες.
Εάν δεν υπήρχε η ανάγκη για να γυρίσουμε στα σπίτια μας ίσως να ήμασταν ακόμη σε εκείνο το καφέ φιλοσοφόντας γύρω από τις 2 ρόδες, κουβεντιάζοντας για ενδεχόμενους προορισμούς κτλ.
Το σύνολο των εξόδων μας ήταν κοντά στα 250 ευρώ για τον καθένα μας. Τα 150 ευρώ ήταν για τις βενζίνες και τα υπόλοιπα για φαγητά, μπύρες, καφέδες, διανυκτερεύσεις και δρακουλιάρικα σουβενίρ.