Day 4

Ημέρα 4η. 31/5/2017

Dubrovnik (Croatia) - Sarajevo (Bosna i Hercegovina)
240km

  

Τα σημερινά χιλιόμετρα δεν ήταν πάρα πολλά κι έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ακόμη μια βόλτα στο κάστρο του Dubrovnik για να πάρουμε κανένα σουβενίρ και για να πιούμε και ένα καφεδάκι.

Τις μηχανές τις καβαλήσαμε στις 11:30 με προορισμό το Sarajevo. Ο δρόμος μέχρι τα σύνορα της Βοσνίας ήταν με αρκετή κίνηση και με χαμηλά όρια ταχύτητας. Από τα σύνορα και μετά όμως το σκηνικό άλλαζε. Μέχρι και την πόλη του Sarajevo ο δρόμος ήταν διπλής κυκλοφορίας, με πολλές στροφές και περάσματα μέσα από τούνελ.

  

Οδηγώντας πότε δίπλα σε ποτάμια και πότε ξυστά σε βράχια χάσαμε την αίσθηση του τόπου και του χρόνου. Κάπου εκεί αφαιρέθηκε λίγο ο Αλέξανδρος και έχασε τη γραμμή του σε μια στροφή στην οποία λίγο έλειψε να γίνει το απρόοπτο. 

  

Στον δρόμο μας "πέσαμε" και σε ένα μνημείο τεραστίων διαστάσεων. 

 Tjentiste War Memorial

Μνημείο για τους πεσόντες της "Operation Fall Schwarz" του Β΄ Π.Π.

 

Κάναμε λοιπόν μια στάση για να ανακαλύψουμε περί τίνος πρόκειται αλλά και για ανασύνταξη. Κατά τις 17:00 ήμασταν στο δωμάτιο. Ξεφόρτωμα, μπανάκι και βουρ στο κέντρο της πόλης για φαγητό.

Σίγουρα η καλύτερη επιλογή όλου του ταξιδιού... Cakum Pakum. Μη το χάσετε όσοι σκοπεύετε να ταξιδέψετε στο Sarajevo.

Από τις πρώτες κουβέντες με τον Dario (ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού) είπαμε "αυτός είναι δικός μας"! Μηχανόβιος και ταξιδιάρης (από τους γρήγορους, βλέπε Hayabusa) ο οποίος από τις 31/5/17 θα καβαλούσε πλέον το ZX-12R του κολλητού του, ο οποίος είχε "φύγει" μόλις την προηγούμενη μέρα σε ηλικία 40κάτι. Έτσι οι μπύρες που ήπιαμε παρέα μετά το φαγητό ήταν σε βαρύ κλίμα, στη μνήμη του φίλου του.

Τα υπόλοιπα γνωστά... βόλτες στο κέντρο για φωτογραφίες, για μπύρα και χαλάρωση. Κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι στο κέντρο του Sarajevo υπήρχε μονάχα μία εκκλησία ενώ τα τζαμιά ήταν τουλάχιστον 3-4. Σύμφωνα και με τα λεγόμενα του Dario στο Sarajevo οι χριστιανοί συμβιώνουν αρμονικά με τους μουσουλμάνους αλλά κάτι μου λέει πως το χριστιανικό στοιχείο έχει ατονίσει σε αντίθεση με το μουσουλμανικό το οποίο ήταν σίγουρα εντονότερο... ίσως όμως να ήταν και η ιδέα μου μιας και πέσαμε σε περίοδο ραμαζανιού.

Προς το τέλος της βραδιάς μόνο βγήκαν λίγα νεύρα καθώς ψάχνοντας ένα μαγαζί η παρέα "χάθηκε" στα στενά της πόλης για κάνα μισάωρο και εν τέλη το μαγαζί ήταν κλειστό!

 

The Eternal Flame!