Μέρα 3η. 23 Ιουνίου
Hockenheim - Hamburg (Buchholz) (575χλμ)
Η σημερινή μέρα ήταν από τις χαλαρές όλου του ταξιδιού. Ο φίλος μου ο Klaus μας περίμενε απογευματινές ώρες.
Το πρωί σηκωθήκαμε πολύ χαλαροί και η Chris μας ετοίμασε πρωινό σαν και αυτά που βρίσκεις σε μπουφέδες ξενοδοχείων... Αφού φάγαμε ένα γερό πρωινό και ήπιαμε τον καφέ μας βγήκαμε για μερικές φωτογραφίες που δεν μπορέσαμε να τραβήξουμε την προηγούμενη μέρα επειδή φτάσαμε αργά.
Το πρωί σηκωθήκαμε πολύ χαλαροί και η Chris μας ετοίμασε πρωινό σαν και αυτά που βρίσκεις σε μπουφέδες ξενοδοχείων... Αφού φάγαμε ένα γερό πρωινό και ήπιαμε τον καφέ μας βγήκαμε για μερικές φωτογραφίες που δεν μπορέσαμε να τραβήξουμε την προηγούμενη μέρα επειδή φτάσαμε αργά.
αυτό είναι το σπίτι που μας φιλοξένησε η Chris.
Στη συνέχεια αποχαιρετίσαμε την Chris, φορτωθήκαμε στα μοτόρια μας και ξεκινήσαμε.
Για σήμερα είχαμε βαρετή οδήγηση σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους (Α5 και Α7) με μια σχετική κίνηση, ίσα να σε κάνει να μην κοιμάσαι και με αρκετό αέρα στα περισσότερα σημεία για να μην μας αφήνει να ανοίξουμε το γκάζι πάνω από τα 140-150km/h. Για τους πιθανούς ταξιδιώτες σε αυτά τα μέρη να σημειώσω πως όπου βλέπουν ανεμογεννήτριες (και ειδικά όταν αυτές είναι δίπλα στον δρόμο) να είναι προετοιμασμένοι για δυνατά ρεύματα αέρος! Για τα πρώτα χιλιόμετρα οι "σφαλιάρες" που φάγαμε ήταν αρκετά ενοχλητικές... στη συνέχεια συνηθίσαμε. Σήμερα... όπως και χθες μας προσπερνούσαν από την αριστερή λωρίδα του ρεύματός μας ουκ ολίγα γρήγορα αυτοκίνητα τα οποία πρέπει να πηγαίνανε με 200αρες... Σε κάποια σημεία συναντήσαμε βροχές αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο που θα μας έκανε να σταματήσουμε και να καθυστερήσουμε.
Για σήμερα είχαμε βαρετή οδήγηση σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους (Α5 και Α7) με μια σχετική κίνηση, ίσα να σε κάνει να μην κοιμάσαι και με αρκετό αέρα στα περισσότερα σημεία για να μην μας αφήνει να ανοίξουμε το γκάζι πάνω από τα 140-150km/h. Για τους πιθανούς ταξιδιώτες σε αυτά τα μέρη να σημειώσω πως όπου βλέπουν ανεμογεννήτριες (και ειδικά όταν αυτές είναι δίπλα στον δρόμο) να είναι προετοιμασμένοι για δυνατά ρεύματα αέρος! Για τα πρώτα χιλιόμετρα οι "σφαλιάρες" που φάγαμε ήταν αρκετά ενοχλητικές... στη συνέχεια συνηθίσαμε. Σήμερα... όπως και χθες μας προσπερνούσαν από την αριστερή λωρίδα του ρεύματός μας ουκ ολίγα γρήγορα αυτοκίνητα τα οποία πρέπει να πηγαίνανε με 200αρες... Σε κάποια σημεία συναντήσαμε βροχές αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο που θα μας έκανε να σταματήσουμε και να καθυστερήσουμε.
Σε μια στάση για ανεφοδιασμό συναντήσαμε και 2 τύπους οι οποίοι γυρνούσανε από κάποιο ταξίδι... ενθουσιάστηκαν όταν μας είδανε με τα KTM μας γιατί ο ένας από τους 2 είχε κι αυτός Adventure... Ο ενθουσιασμός όμως δεν ήταν αμφίδρομος γιατί ξενερώσαμε όταν είδαμε πως τις μηχανές τους τις είχανε φορτωμένες σε trailer!
Με τον Klaus είχαμε δώσει ραντεβού έξω από κάποια McDonald`s που βρισκόντουσαν λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι του στις 18:00.
Με sms μας είχε ενημερώσει πως θα ετοίμαζε barbeque στο σπίτι του όταν φτάναμε. Όσο πλησιάζαμε εκεί άρχισα να φέρνω στο μυαλό μου την συνάντησή μου με τον Klaus στον κόμβο της Βέροιας. Ήταν ένας βρώμικος και ιδρωμένος μηχανόβιος ο οποίος έτυχε να οδηγάει την ίδια μηχανή με την δικιά μου. Και ήταν αυτό αρκετό για να με κάνει να τον εμπιστευθώ και να διανυκτερεύσω στο σπίτι του; Σκεφτόμουν το "σε τι σπίτι μπορεί να μένει";; αν στο barbeque έχει καλέσει και καμιά "παλιοπαρέα" γερμαναράδων και γίνουν λιώμα από τις μπύρες... ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΑ!!!!!!
Στις 17:55 ήμασταν στα McDonald`s. Από αυτό το σημείο που περιμέναμε μέχρι τις 18:15 που ήρθε ο Klaus πέρασαν ένα σωρό μηχανές από τις οποίες σχεδόν καμία δεν φορούσε σιγαστήρες. Λίγο ήθελα να βγάλω κι εγώ τους δικούς μου. :) Ο Klaus ήρθε με ένα καινούργιο Jeep του οποίου η μάρκα μου διαφεύγει. Πάντως ήταν ακριβό αυτοκίνητο... Χωρίς πολλά λόγια μας είπε να τον ακολουθήσουμε. Περάσαμε κάποιους δρόμους στους οποίους όλα τα σπίτια είχανε δικό τους κήπο και στρίψαμε σε έναν χωματόδρομο που μας οδήγησε στο σπίτι του. Από όσα είχα στο μυαλό μου δεν πέτυχα απολύτως τίποτα! Το σπίτι του σου έδινε την εντύπωση πως ήταν μέσα στο δάσος. Σε ένα οικόπεδο 800τ.μ είχε ένα 2όροφο τεράστιο πανέμορφο σπίτι.
Όλο το υπόλοιπο οικόπεδο ήταν γεμάτο δέντρα και γκαζόν... στην πίσω πλευρά του σπιτιού είχε και μια παιδική χαρά για τα πιτσιρίκια του.
Παρκάραμε τις μηχανές μας δίπλα στην δικιά του και ξεφορτώσαμε τα πράγματα. Τώρα οι ιδρωμένοι βρομιάρηδες μηχανόβιοι ήμασταν εμείς! Μπαίνοντας στο σπίτι γνωρίσαμε την σύζυγό και τα 4 παιδιά του Klaus. Αμέσως - αμέσως μας δώσανε από ένα δωμάτιο στον καθένα μας. Επειδή εγώ ψιλοροχάλιζα τις προηγούμενες μέρες πήρα το δωμάτιο στο υπόγειο, κοντά στο λεβητοστάσιο. Ο Θάνος ήταν πολύ πιο τυχερός από `μένα! Του δώσανε ένα πανέμορφο δωμάτιο! Αφού ξεφορτώσαμε ο Klaus μας έκανε μια mini ξενάγηση στο σπίτι. Μας έδειξε τα 2 μπάνια εκ των οποίων το ένα ήταν της οικογενείας του και το άλλο για εμάς. Εκεί μας διευκρίνισε όμως ένα "προβληματάκι" το οποίο υπήρχε. Στο σπίτι φιλοξενούσανε και μια Ουκρανέζα φοιτήτρια και θα έπρεπε να μοιραστούμε το μπάνιο μαζί της... Δεν ξέρω πως ένιωσε ο Θάνος σε αυτό το άκουσμα... Εγώ κόντεψα να καταπιώ την γλώσσα μου... Πολύ θα ήθελα από μια μεριά να βλέπω τα μούτρα μου εκείνη τη στιγμή!
Αφού κάναμε ντουζ (ο καθένας μας χωριστά και χωρίς την Ουκρανέζα!), βγήκαμε στον κήπο για το barbeque. Εκεί δώσαμε και το δώρο που κουβαλούσα εγώ από την Νάουσα για τον Klaus.
Ένα μπουκάλι σπιτικό τσίπουρο με αυτοκόλλητο του club για να μας θυμάται! (πρόεδρε σκέψου μήπως λανσάρεις κάτι τέτοιο στην αγορά...) Στο τραπέζι καθίσαμε όλοι μαζί. Η οικογένεια του Klaus, εγώ, ο Θάνος... και η Ουκρανέζα. Τα κρέατα και οι μπύρες φύγανε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αφού συζητήσαμε περί ανέμων και υδάτων ήρθε μια ερώτηση του πιτσιρικά να με με κομπλάρει... Με ρώτησε αν είμαστε πλούσιοι... Τώρα τι να του απαντούσα... με τα δεδομένα του πατέρα του ήμουν μίζερος! Με τα δεδομένα της χώρας μου αυτό που έκανα ήταν τρελό! Τελικά επέλεξα να απαντήσω με περίσσια διπλωματία πως "αφού είμαι υποχρεωμένος να συνεχίζω να δουλεύω τότε δεν είμαι πλούσιος". Όταν του έκανα την ίδια ερώτηση του πιτσιρικά κοίταξε πρώτα τον πατέρα του και ύστερα από κάποιες στιγμές αμηχανίας μου απάντησε με ένα ξερό "Ναί". Στη συνέχεια μεταφερθήκαμε στο σαλόνι όπου ο Klaus έφερε φωτογραφίες από το ταξίδι του. Καθίσαμε για πολύ ώρα εκεί συζητώντας για τις εμπειρίες του και για την διαδρομή που είχε ακολουθήσει. Τα όσα είδε και έκανε σε αυτό το ταξίδι με έκαναν να νιώσω πολύ φλώρος.
(ακολουθούν μερικές φωτό από το ταξίδι του Klaus)
εδώ είναι κάπου στην Ουκρανία... δείτε το μέγεθος και το βάθος που έχουν οι λακούβες. Απ`ότι μας είπε ο Klaus αυτός είναι ένας τυπικός δρόμος της Ουκρανίας.
Με sms μας είχε ενημερώσει πως θα ετοίμαζε barbeque στο σπίτι του όταν φτάναμε. Όσο πλησιάζαμε εκεί άρχισα να φέρνω στο μυαλό μου την συνάντησή μου με τον Klaus στον κόμβο της Βέροιας. Ήταν ένας βρώμικος και ιδρωμένος μηχανόβιος ο οποίος έτυχε να οδηγάει την ίδια μηχανή με την δικιά μου. Και ήταν αυτό αρκετό για να με κάνει να τον εμπιστευθώ και να διανυκτερεύσω στο σπίτι του; Σκεφτόμουν το "σε τι σπίτι μπορεί να μένει";; αν στο barbeque έχει καλέσει και καμιά "παλιοπαρέα" γερμαναράδων και γίνουν λιώμα από τις μπύρες... ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΑ!!!!!!
Στις 17:55 ήμασταν στα McDonald`s. Από αυτό το σημείο που περιμέναμε μέχρι τις 18:15 που ήρθε ο Klaus πέρασαν ένα σωρό μηχανές από τις οποίες σχεδόν καμία δεν φορούσε σιγαστήρες. Λίγο ήθελα να βγάλω κι εγώ τους δικούς μου. :) Ο Klaus ήρθε με ένα καινούργιο Jeep του οποίου η μάρκα μου διαφεύγει. Πάντως ήταν ακριβό αυτοκίνητο... Χωρίς πολλά λόγια μας είπε να τον ακολουθήσουμε. Περάσαμε κάποιους δρόμους στους οποίους όλα τα σπίτια είχανε δικό τους κήπο και στρίψαμε σε έναν χωματόδρομο που μας οδήγησε στο σπίτι του. Από όσα είχα στο μυαλό μου δεν πέτυχα απολύτως τίποτα! Το σπίτι του σου έδινε την εντύπωση πως ήταν μέσα στο δάσος. Σε ένα οικόπεδο 800τ.μ είχε ένα 2όροφο τεράστιο πανέμορφο σπίτι.
Όλο το υπόλοιπο οικόπεδο ήταν γεμάτο δέντρα και γκαζόν... στην πίσω πλευρά του σπιτιού είχε και μια παιδική χαρά για τα πιτσιρίκια του.
Παρκάραμε τις μηχανές μας δίπλα στην δικιά του και ξεφορτώσαμε τα πράγματα. Τώρα οι ιδρωμένοι βρομιάρηδες μηχανόβιοι ήμασταν εμείς! Μπαίνοντας στο σπίτι γνωρίσαμε την σύζυγό και τα 4 παιδιά του Klaus. Αμέσως - αμέσως μας δώσανε από ένα δωμάτιο στον καθένα μας. Επειδή εγώ ψιλοροχάλιζα τις προηγούμενες μέρες πήρα το δωμάτιο στο υπόγειο, κοντά στο λεβητοστάσιο. Ο Θάνος ήταν πολύ πιο τυχερός από `μένα! Του δώσανε ένα πανέμορφο δωμάτιο! Αφού ξεφορτώσαμε ο Klaus μας έκανε μια mini ξενάγηση στο σπίτι. Μας έδειξε τα 2 μπάνια εκ των οποίων το ένα ήταν της οικογενείας του και το άλλο για εμάς. Εκεί μας διευκρίνισε όμως ένα "προβληματάκι" το οποίο υπήρχε. Στο σπίτι φιλοξενούσανε και μια Ουκρανέζα φοιτήτρια και θα έπρεπε να μοιραστούμε το μπάνιο μαζί της... Δεν ξέρω πως ένιωσε ο Θάνος σε αυτό το άκουσμα... Εγώ κόντεψα να καταπιώ την γλώσσα μου... Πολύ θα ήθελα από μια μεριά να βλέπω τα μούτρα μου εκείνη τη στιγμή!
Αφού κάναμε ντουζ (ο καθένας μας χωριστά και χωρίς την Ουκρανέζα!), βγήκαμε στον κήπο για το barbeque. Εκεί δώσαμε και το δώρο που κουβαλούσα εγώ από την Νάουσα για τον Klaus.
Ένα μπουκάλι σπιτικό τσίπουρο με αυτοκόλλητο του club για να μας θυμάται! (πρόεδρε σκέψου μήπως λανσάρεις κάτι τέτοιο στην αγορά...) Στο τραπέζι καθίσαμε όλοι μαζί. Η οικογένεια του Klaus, εγώ, ο Θάνος... και η Ουκρανέζα. Τα κρέατα και οι μπύρες φύγανε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αφού συζητήσαμε περί ανέμων και υδάτων ήρθε μια ερώτηση του πιτσιρικά να με με κομπλάρει... Με ρώτησε αν είμαστε πλούσιοι... Τώρα τι να του απαντούσα... με τα δεδομένα του πατέρα του ήμουν μίζερος! Με τα δεδομένα της χώρας μου αυτό που έκανα ήταν τρελό! Τελικά επέλεξα να απαντήσω με περίσσια διπλωματία πως "αφού είμαι υποχρεωμένος να συνεχίζω να δουλεύω τότε δεν είμαι πλούσιος". Όταν του έκανα την ίδια ερώτηση του πιτσιρικά κοίταξε πρώτα τον πατέρα του και ύστερα από κάποιες στιγμές αμηχανίας μου απάντησε με ένα ξερό "Ναί". Στη συνέχεια μεταφερθήκαμε στο σαλόνι όπου ο Klaus έφερε φωτογραφίες από το ταξίδι του. Καθίσαμε για πολύ ώρα εκεί συζητώντας για τις εμπειρίες του και για την διαδρομή που είχε ακολουθήσει. Τα όσα είδε και έκανε σε αυτό το ταξίδι με έκαναν να νιώσω πολύ φλώρος.
(ακολουθούν μερικές φωτό από το ταξίδι του Klaus)
εδώ είναι κάπου στο νησί Erdek στη θάλασσα του Μαρμαρά (Τουρκία)
...κάπου στα βουνά της Καβάλας...
Μαυροβούνιο
Επίσης μιλήσαμε λιγάκι και για το ταξίδι που ετοιμάζει για του χρόνου. Μιλούσε με πολύ πάθος για το Μαρόκο! Είχε ήδη πάει εκεί με ένα Moto Guzzi που είχε στο παρελθόν και έχει ήδη σχεδιάσει να το ξανακάνει την άνοιξη του `14. Μας έλεγε ξανά και ξανά πως οι μηχανές μας για εκεί προορίζονται και πως πρέπει κάποια στιγμή να το επιχειρήσουμε κι εμείς... Στο τέλος μας έδωσε κάποιες χρήσιμες συμβουλές για την Νορβηγία εκ των οποίων μια μας φάνηκε πολύ χρήσιμη. "Όταν σε έναν δρόμο της Νορβηγίας είσαστε μόνοι, τότε είσαστε ΜΟΝΟΙ!". Είχε να κάνει με τα μπλόκα της αστυνομίας στους δρόμους και τα όρια ταχύτητας... Η ώρα είχε περάσει χωρίς να το καταλάβουμε και δεν είχαμε καθόλου κουράγιο και όρεξη να βγούμε στο Αμβούργο να δούμε την πόλη. Έτσι κατά τις 23:30 ήμασταν στα κρεβάτια μας.
ΜΕΡΑ 4η. 24 Ιουνίου
Buchholz - Hirtshals (544χλμ) / Kristiansand - Fosseland
(98χλμ)
Για την σημερινή μέρα είχα λιγάκι άγχος. Στις 17:00 έφευγε το πλοίο από το Hirtshals (Δανία) και έπρεπε να το προλάβουμε πάση θυσία. Είχαμε βγάλει τα εισητήρια ιντερνετικά αρκετές μέρες πριν. Επίσης οι πληροφορίες μου έλεγαν πως παντού στην Νορβηγία τα πάντα σταματάνε να λειτουργούν μετά τις 7-8 το απόγευμα. Το πλοίο ήξερα πως θα έκανε δυόμιση ώρες μέχρι να φτάσει στο λιμάνι. Έτσι είχα ήδη επικοινωνήσει με την ρεσεψιόν του camping που θα μέναμε και τους είχα ζητήσει να μας περιμένουν μέχρι τις 21:00. Τα περίπου 100 χιλιόμετρα από το λιμάνι δεν ήξερα αν θα μπορέσουμε να τα βγάλουμε μέσα σε μιάμιση ώρα γιατί γνώριζα πως τα όρια ταχύτητας της Νορβηγίας ήταν πολύ χαμηλά. Έτσι δεν ένιωθα σίγουρος για το αν θα βρούμε κάποιον στο camping που είχαμε κλείσει.
Το πρωί ξυπνήσαμε στις 8:00. Ο Klaus μας είχε ετοιμάσει πρωινό και καφέ. Φάγαμε βλέποντας το πώς αλλάζει ο καιρός έξω. Μέχρι να φορτώσουμε τις μηχανές και να ξεκινήσουμε είχε πιάσει βροχούλα και τα σύννεφα έδειχναν πολύ απειλιτικά. Ο έμπειρος Klaus μας πληροφόρησε πως μετά από περίπου 20 χιλιόμετρα θα βρούμε στον δρόμο μας το Αμβούργο το οποίο το διασχίζει ένας ποταμός. Μας εξήγησε πως πολλές φορές οι μεγαλουπόλεις, τα ποτάμια ή τα βουνά λειτουργούν σαν "σύνορα" στα καιρικά φαινόμενα και πως μετά το ποτάμι που θα περνούσαμε θα άλλαζε ο καιρός. Αφού ανταλλάξαμε ευχές και χαιρετηθήκαμε ξεκινήσαμε με τον Θάνο για να προλάβουμε το πλοίο στο Hirtshals. Ο ουρανός όλο και σκοτείνιαζε και οι ψυχάλες που φάγαμε στα πρώτα χιλιόμετρα με είχανε κάνει να ανησυχώ πως δεν θα τη βγάλουμε στεγνοί! Όμως είχε απόλυτο δίκιο ο Γερμανός. 20-30 χιλιόμετρα παρακάτω αρχίσαμε να βλέπουμε ξανά τον ουρανό να ανοίγει. Τα χιλιόμετρα μέχρι το λιμάνι βγήκανε πολύ εύκολα.
σε μια στάση για ανεφοδιασμό
Ταξιδεύαμε με μέση ταχύτητα τα 130km/h με 2-3 στάσεις που κάναμε για βενζίνη και φαγητό στις 16:00 ήμασταν στο λιμάνι. Μόλις φτάσαμε στο Hirtshals γεμίσαμε τις μηχανές μας για τελευταία φορά με βενζίνη που ήταν σχετικά φθηνή. Από εκεί και πέρα μας περίμενε η Νορβηγία! Όταν στρίψαμε στον παραλιακό δρόμο του Hirtshals αντικρύσαμε μια πανέμορφη παραλία. Η θάλασσα ήταν πολύ ήρεμη. Αν είχαμε παραπάνω χρόνο νομίζω πως θα έκανα μια βουτιά.
σε μια στάση για ανεφοδιασμό
Ταξιδεύαμε με μέση ταχύτητα τα 130km/h με 2-3 στάσεις που κάναμε για βενζίνη και φαγητό στις 16:00 ήμασταν στο λιμάνι. Μόλις φτάσαμε στο Hirtshals γεμίσαμε τις μηχανές μας για τελευταία φορά με βενζίνη που ήταν σχετικά φθηνή. Από εκεί και πέρα μας περίμενε η Νορβηγία! Όταν στρίψαμε στον παραλιακό δρόμο του Hirtshals αντικρύσαμε μια πανέμορφη παραλία. Η θάλασσα ήταν πολύ ήρεμη. Αν είχαμε παραπάνω χρόνο νομίζω πως θα έκανα μια βουτιά.
(photo από google)
Πλέον μας χώριζε μονάχα η θάλασσα από την Νορβηγία. Στις 16:30 είχαμε ήδη επιβιβαστεί στο πλοίο. Στις 16:59 το πλοίο ξεκίνησε. Καμιά απολύτως καθυστέρηση! ούτε για πλάκα.
Γνώριζα πως το συγκεκριμένο πλοίο ταξιδεύει με πολύ μεγάλη ταχύτητα (περίπου 70km/h) και πως κουνάει τρελά. Έτσι φροντίσαμε να μπούμε σχεδόν νυστικοί για να μην έχουμε θέμα με την ναυτία. Ευτυχώς το είχα διαβάσει σε κάποιο άλλο ταξιδιωτικό αυτό και ήμασταν προετοιμασμένοι. Όντως κουνούσε αφάνταστα παρόλο που η θάλασσα ήταν ήρεμη και είδα μερικούς επιβάτες να υποφέρουν. Όσοι ήταν όρθιοι και περπατούσαν χτυπούσαν αριστερά - δεξιά στους τοίχους σαν μεθυσμένοι. Στις 19:30 ακριβώς το πλοίο είχε δέσει στο λιμάνι. Όταν κατεβήκαμε στο γκαράζ είδα κάτι που με τσάντισε αφάνταστα! Οι υπάλληλοι του πλοίου δένανε τις μηχανές με ιμάντες που τους περνούσανε πάνω από την σέλα της μηχανής. Το κάνανε τόσο σφιχτά (επειδή κουνούσε πολύ το πλοίο έπρεπε να είναι σφιχτά) που όταν έλυσα τους ιμάντες είδα πως έμειναν σημάδια επάνω της. Εκνευρίστηκα αφάνταστα. Κάποιοι πιο έμπειροι είδα πως γι`αυτόν τον λόγο είχανε αφήσει τα γάντια τους ή κάποιο παλιό ρούχο πάνω στη σέλα για να αποφύγουν αυτά τα αποτελέσματα. Ευτυχώς μέχρι το τέλος της μέρας τα σημάδια αυτά είχανε φύγει. Βγήκαμε από το πλοίο και το Kristiansand μας υποδέχθηκε με έναν πανέμορφο ήλιο και αρκετή ζέστη. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα εγώ είχα μαγευτεί. Δεν μπήκαμε μέσα στην πόλη. Απευθείας πιάσαμε τον Ε39 προς Fosseland. Όλη η διαδρομή ήταν υπέροχη! Το πανέμορφο τοπίο μας άφηνε διαρκώς με το στόμο ανοιχτό και το ότι οδηγούσαμε με μέγιστες ταχύτητες τα 70-80km/h δεν μας ενοχλούσε. Αντίθετα μας έδινε τη δυνατότητα να χαζεύουμε αριστερά - δεξιά.
Πλέον μας χώριζε μονάχα η θάλασσα από την Νορβηγία. Στις 16:30 είχαμε ήδη επιβιβαστεί στο πλοίο. Στις 16:59 το πλοίο ξεκίνησε. Καμιά απολύτως καθυστέρηση! ούτε για πλάκα.
Γνώριζα πως το συγκεκριμένο πλοίο ταξιδεύει με πολύ μεγάλη ταχύτητα (περίπου 70km/h) και πως κουνάει τρελά. Έτσι φροντίσαμε να μπούμε σχεδόν νυστικοί για να μην έχουμε θέμα με την ναυτία. Ευτυχώς το είχα διαβάσει σε κάποιο άλλο ταξιδιωτικό αυτό και ήμασταν προετοιμασμένοι. Όντως κουνούσε αφάνταστα παρόλο που η θάλασσα ήταν ήρεμη και είδα μερικούς επιβάτες να υποφέρουν. Όσοι ήταν όρθιοι και περπατούσαν χτυπούσαν αριστερά - δεξιά στους τοίχους σαν μεθυσμένοι. Στις 19:30 ακριβώς το πλοίο είχε δέσει στο λιμάνι. Όταν κατεβήκαμε στο γκαράζ είδα κάτι που με τσάντισε αφάνταστα! Οι υπάλληλοι του πλοίου δένανε τις μηχανές με ιμάντες που τους περνούσανε πάνω από την σέλα της μηχανής. Το κάνανε τόσο σφιχτά (επειδή κουνούσε πολύ το πλοίο έπρεπε να είναι σφιχτά) που όταν έλυσα τους ιμάντες είδα πως έμειναν σημάδια επάνω της. Εκνευρίστηκα αφάνταστα. Κάποιοι πιο έμπειροι είδα πως γι`αυτόν τον λόγο είχανε αφήσει τα γάντια τους ή κάποιο παλιό ρούχο πάνω στη σέλα για να αποφύγουν αυτά τα αποτελέσματα. Ευτυχώς μέχρι το τέλος της μέρας τα σημάδια αυτά είχανε φύγει. Βγήκαμε από το πλοίο και το Kristiansand μας υποδέχθηκε με έναν πανέμορφο ήλιο και αρκετή ζέστη. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα εγώ είχα μαγευτεί. Δεν μπήκαμε μέσα στην πόλη. Απευθείας πιάσαμε τον Ε39 προς Fosseland. Όλη η διαδρομή ήταν υπέροχη! Το πανέμορφο τοπίο μας άφηνε διαρκώς με το στόμο ανοιχτό και το ότι οδηγούσαμε με μέγιστες ταχύτητες τα 70-80km/h δεν μας ενοχλούσε. Αντίθετα μας έδινε τη δυνατότητα να χαζεύουμε αριστερά - δεξιά.
στάση στο πρώτο fjord που συναντήσαμε
Κάτι άλλο που μας προβλημάτιζε ήταν το ότι δεν είχαμε μαζί μας καθόλου Νορβηγικές κορώνες. Γι`αυτό στον δρόμο μας κάναμε μια μικρή στάση σε ένα χωριό για να κάνουμε ανάληψη από ένα ATM τράπεζας έτσι ώστε να έχουμε μαζί μας νορβηγικό χρήμα. Τις επόμενες μέρες θα διαπιστώναμε βέβαια πως αυτό ήταν άχρηστο. Στην νότια Νορβηγία απ`ότι κατάλαβα σχεδόν παντού μπορείς να πληρώσεις και με ευρώ. Εάν όμως με το καλό βρεθείτε εκεί θα σας συνιστούσα να το αποφύγετε γιατί στην μετατροπή της ισοτιμίας θα σας "κουρέψουν". Αυτό πάθαμε κι εμείς στο camping που φτάσαμε... αν και είχαμε κορώνες σκέφτηκα να πληρώσουμε σε ευρώ γιατί δεν ήξερα τι θα συναντούσαμε τις επόμενες μέρες και προτιμούσα να έχουμε "καβάντζα" τις κορώνες. Για να φτάσουμε στο camping αφήσαμε τον Ε39 και στρίψαμε σε έναν χωματόδρομο. Το camping ήταν μέσα στο δάσος.
Κάναμε γρήγορα - γρήγορα το check-in και πήγαμε στο δωμάτιο. Αφού ξεφορτώσαμε τις μηχανές και τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε να κάνουμε μια βόλτα στα πέριξ και να ρωτήσουμε στη ρεσεψιόν αν υπάρχει κάτι για φαγητό. Η ρεσεψιόν όμως είχε ήδη κλείσει. Το ενδεχόμενο να πάρουμε τις μηχανές και να πάμε στην επόμενη πόλη για να φάμε το είχαμε αποκλείσει λόγω κούρασης. Έτσι την βγάλαμε με κάτι παστέλια και ξηρούς καρπούς που κουβαλούσαμε από Ελλάδα... Με το παστέλι ανα χείρας περιηγηθήκαμε το camping. Είχε ένα δρομάκι που σε έβαζε μέσα σε πιο πυκνό δάσος... ιδανικό για να φωτογραφηθεί ένα black-metal συγκρότημα... και κατέληγε δίπλα σε μια λίμνη.
Εκεί δίπλα στην λίμνη περίμεναν τον Θάνο κάποια τρολς. Ήθελε να φωτογραφηθεί σε κάποια μισοβυθισμένη βάρκα και τα τρολς του έριξαν την βιντεοκάμερα μέσα στη λίμνη.
(οι παραπάνω φωτογραφίες είναι τραβηγμένες περίπου στις 23:00...)
Κάτι άλλο που μας προβλημάτιζε ήταν το ότι δεν είχαμε μαζί μας καθόλου Νορβηγικές κορώνες. Γι`αυτό στον δρόμο μας κάναμε μια μικρή στάση σε ένα χωριό για να κάνουμε ανάληψη από ένα ATM τράπεζας έτσι ώστε να έχουμε μαζί μας νορβηγικό χρήμα. Τις επόμενες μέρες θα διαπιστώναμε βέβαια πως αυτό ήταν άχρηστο. Στην νότια Νορβηγία απ`ότι κατάλαβα σχεδόν παντού μπορείς να πληρώσεις και με ευρώ. Εάν όμως με το καλό βρεθείτε εκεί θα σας συνιστούσα να το αποφύγετε γιατί στην μετατροπή της ισοτιμίας θα σας "κουρέψουν". Αυτό πάθαμε κι εμείς στο camping που φτάσαμε... αν και είχαμε κορώνες σκέφτηκα να πληρώσουμε σε ευρώ γιατί δεν ήξερα τι θα συναντούσαμε τις επόμενες μέρες και προτιμούσα να έχουμε "καβάντζα" τις κορώνες. Για να φτάσουμε στο camping αφήσαμε τον Ε39 και στρίψαμε σε έναν χωματόδρομο. Το camping ήταν μέσα στο δάσος.
Κάναμε γρήγορα - γρήγορα το check-in και πήγαμε στο δωμάτιο. Αφού ξεφορτώσαμε τις μηχανές και τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε να κάνουμε μια βόλτα στα πέριξ και να ρωτήσουμε στη ρεσεψιόν αν υπάρχει κάτι για φαγητό. Η ρεσεψιόν όμως είχε ήδη κλείσει. Το ενδεχόμενο να πάρουμε τις μηχανές και να πάμε στην επόμενη πόλη για να φάμε το είχαμε αποκλείσει λόγω κούρασης. Έτσι την βγάλαμε με κάτι παστέλια και ξηρούς καρπούς που κουβαλούσαμε από Ελλάδα... Με το παστέλι ανα χείρας περιηγηθήκαμε το camping. Είχε ένα δρομάκι που σε έβαζε μέσα σε πιο πυκνό δάσος... ιδανικό για να φωτογραφηθεί ένα black-metal συγκρότημα... και κατέληγε δίπλα σε μια λίμνη.
Εκεί δίπλα στην λίμνη περίμεναν τον Θάνο κάποια τρολς. Ήθελε να φωτογραφηθεί σε κάποια μισοβυθισμένη βάρκα και τα τρολς του έριξαν την βιντεοκάμερα μέσα στη λίμνη.
(οι παραπάνω φωτογραφίες είναι τραβηγμένες περίπου στις 23:00...)
Δυστυχώς σε εκείνο το σημείο μείναμε μόνο με την δικιά μου φθηνιάρικη φωτογραφική και με τις GoPro μας. Γυρίσαμε στο δωμάτιό μας και ξαπλώσαμε πεινασμένοι. Στις 23:45 που πέσαμε για ύπνο ο ουρανός είχε ακόμη λίγο φως... τόσο όσο χρειαζόταν για να σε κάνει να νιώθεις πως είσαι ήδη αρκετά βόρεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου